Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 324 พักในห้องของฉันคืนนี้ (ตอนที่ 1)

แก้มของโคลอี้แดงก่ำ 'โธ่ นี่มันก็หลายวันแล้วนะคะ แล้วก็แน่นอนว่ามันไม่เจ็บแล้วสิ!'

แอนดรูว์ยิ้มเจ้าเล่ห์

บางทีคืนนั้นเขาอาจจะรุนแรงไปหน่อย เธอบอกอยู่ตลอดว่าเจ็บ เด็กสาวก็มักจะบอบบางแบบนี้แหละ

ทันใดนั้น พนักงานเสิร์ฟก็เข็นอาหารเข้ามา

มีกันแค่สองคน แต่อาหารกลับวางอยู่เต็มโต๊ะ เธออกไม่ได้ที่จะพูดว่า "...