ค่ำคืนแห่งความหลงใหลกับทนายเศรษฐี

บทที่ 2: ขึ้นอยู่กับคุณ

ชาร์ล็อตรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เฟรดเดอริคก้าวออกจากรถอย่างสุภาพบุรุษและเปิดประตูให้เธอ

เบนท์ลีย์สีทองค่อยๆ แล่นจากไป สายลมยามค่ำพัดผ่าน และชาร์ล็อตก็ตระหนักว่าเธอยังคงสวมเสื้อโค้ทของเฟรดเดอริคอยู่ ขณะที่เธอกำลังลังเลว่าจะวิ่งตามเขาไปหรือไม่ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

เป็นมาเรีย สก็อต เสียงของเธอฟังดูเร่งร้อนและสะอื้น "ชาร์ล็อต พ่อของเธอมีปัญหา รีบกลับมาเร็ว"

ชาร์ล็อตรีบเรียกแท็กซี่และรีบกลับบ้าน ทันทีที่เธอเปิดประตู บรรยากาศหนักอึ้งก็ปะทะเข้ามา ในห้องนั่งเล่น มาเรียนั่งอยู่บนโซฟา จ้องมองอย่างเหม่อลอยด้วยดวงตาแดงก่ำและบวม เห็นได้ชัดว่าเพิ่งร้องไห้มา ชาร์ล็อตมองไปรอบๆ ความวิตกกังวลค่อยๆ แทรกซึม และถามว่า "มาเรีย เกิดอะไรขึ้นคะ? พ่อไปไหน?"

มาเรียเป็นภรรยาคนที่สองของพ่อชาร์ล็อต

มาเรียสูดหายใจลึก ดวงตาของเธอเอ่อล้นด้วยน้ำตาอีกครั้ง "พ่อของเธอถูกแจ้งความ พวกเขาบอกว่ามีการขาดทุนมหาศาลในบริษัท และตอนนี้ตำรวจได้พาเขาไปสอบสวนแล้ว"

ชาร์ล็อตรู้สึกหน้ามืด "เกิดขึ้นได้ยังไงคะ? พ่อบริหารบริษัทได้ดีมาตลอด"

มาเรียพลันเกิดอาการกระวนกระวายขึ้นมา "ทั้งหมดนี้เป็นเพราะอีธาน! เมื่อไม่กี่ปีก่อน ตอนที่คูเปอร์กรุ๊ปกำลังลำบาก เธอยืนเคียงข้างเขา ตอนนี้เขาประสบความสำเร็จแล้ว ไม่เพียงแต่เลิกกับเธอ แต่ยังพยายามส่งพ่อของเธอเข้าคุกอีก"

เมื่อได้ยินชื่อของอีธาน ชาร์ล็อตรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจอย่างรุนแรง นี่คือชายที่เธออยู่ด้วยกันมาสี่ปี ผู้ที่ทิ้งเธอไปเพื่อคลอเอ้ ฮอว์กินส์ผู้มั่งคั่ง พวกเขาประกาศหมั้นเมื่อคืนนี้ ซึ่งทำให้ชาร์ล็อตดื่มจนเมามายที่บาร์และจบลงด้วยการขึ้นเตียงกับเฟรดเดอริคภายใต้อิทธิพลของแอลกอฮอล์และการยั่วยวน เธอไม่เคยคาดคิดว่าอีธานจะไล่ล่าพ่อของเธอ เธอคิดว่าแม้พวกเขาจะไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ ก็น่าจะยังมีความรู้สึกเก่าๆ หลงเหลืออยู่บ้าง และอีธานคงไม่ทำถึงขนาดนั้น

"มาเรีย อย่าโกรธนะคะ" ชาร์ล็อตพยายามปลอบเธอ "หนูจะไปคุยกับอีธานเอง"

ชาร์ล็อตหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดเบอร์ของอีธาน เขารับสายอย่างรวดเร็ว เสียงของเขาเย็นชา "มีอะไร?"

"อีธาน ฉันอยากคุยกับคุณ" ชาร์ล็อตพูด พยายามให้ใจเย็น "เรื่องพ่อของฉัน"

มีความเงียบชั่วครู่ที่ปลายสาย แล้วอีธานก็พูดว่า "ใครสักคนต้องรับผิดชอบต่อการขาดทุนมหาศาลขนาดนั้น"

ชาร์ล็อตสูดหายใจลึกและวิงวอนเบาๆ "อีธาน เราเลิกกันไปแล้ว ได้โปรด ปล่อยพ่อของฉันไปเถอะ เขาปฏิบัติกับคุณเหมือนลูกชายของเขาเสมอ"

อีธานวางถ้วยกาแฟลงและแสยะยิ้ม "ชาร์ล็อต ฉันสามารถปล่อยคุณรัสเซลล์ไปได้ แต่มันขึ้นอยู่กับเธอ มาเป็นชู้ของฉันสามปี"

ดวงตาของชาร์ล็อตเบิกกว้างด้วยความไม่อยากเชื่อ "คุณจะเรียกร้องอะไรที่น่าละอายขนาดนั้นได้ยังไง? คุณทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยง!"

เขาไม่เพียงต้องการอนาคตที่สดใสแต่ยังต้องการร่างกายของเธออีก!

อีธานยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ "แล้วยังไง? แค่จำไว้ว่า การขาดทุนของบริษัทขนาดใหญ่หมายถึงอย่างน้อยสิบปีในคุกและการริบทรัพย์สินส่วนตัวทั้งหมด เธอแน่ใจหรือว่าอยากให้คุณรัสเซลล์เผชิญกับสิ่งนั้น?"

ชาร์ล็อตกัดฟัน "ฉันจะไม่เป็นชู้ของคุณ! อีธาน ฝันไปเถอะ!"

อีธานหัวเราะเบาๆ "งั้นก็เตรียมจ้างทนายให้คุณรัสเซลล์แล้วกัน"

ชาร์ล็อตแสยะยิ้ม "ฉันจะจ้างทนายที่ดีที่สุด!"

"เธอหมายถึงเฟรดเดอริคเหรอ?" อีธานยิ้มอย่างสงบ "ชาร์ล็อต เธอลืมไปหรือเปล่าว่าเขาเป็นพี่ชายของภรรยาในอนาคตของฉัน? เธอคิดว่าเขาจะช่วยเธอเหรอ?"

ชาร์ล็อตตกตะลึง!

อีธานเสริมอย่างไม่ใส่ใจ "ชาร์ล็อต ฉันจะรอให้เธอมาขอร้องฉัน"

แล้วเขาก็วางสาย

"เขาฝันไปเถอะ! ถึงเราจะล้มละลาย เราก็จะไม่ยอมให้เขาทำให้เธอต้องอับอาย" มาเรียกล่าว น้ำตาไหลอาบใบหน้า "คุณฮอว์กินส์เป็นพี่ชายของภรรยาในอนาคตของเขา เราจะจ้างเขาได้ยังไง? ชาร์ล็อต คิดอะไรสักอย่างสิ"

ชาร์ล็อตหลุบตาลง เธอตัดสินใจว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอต้องลองดู แม้จะมีความหวังเพียงน้อยนิดก็ตาม

เธอปลอบมาเรียว่า "หนูเคยพบคุณฮอว์กินส์ครั้งหนึ่ง หนูจะลองดู"