ค่ำคืนแห่งความหลงใหลกับทนายเศรษฐี

บทที่ 2: ขึ้นอยู่กับคุณ

ชาร์ล็อตต์รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เฟรเดอริกก้าวลงจากรถอย่างสุภาพบุรุษแล้วเปิดประตูให้เธอ

รถเบนท์ลีย์สีทองค่อยๆ ขับเคลื่อนออกไป ลมกลางคืนพัดมาวูบหนึ่ง ชาร์ล็อตต์ถึงเพิ่งรู้ตัวว่าเธอยังสวมเสื้อโค้ทของเฟรเดอริกอยู่ ขณะที่เธอกำลังลังเลว่าจะวิ่งตามเขาไปดีไหม โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

ปลายสายคือมาเรีย สกอตต์ น้ำเสียงของเธอร้อนรนและเจือสะอื้น "ชาร์ล็อตต์ พ่อของหนูมีเรื่องแล้ว รีบกลับมาเร็ว"

ชาร์ล็อตต์รีบโบกรถแท็กซี่แล้วมุ่งหน้ากลับบ้าน ทันทีที่เธอเปิดประตู บรรยากาศหนักอึ้งก็ปะทะเข้าหน้า ในห้องนั่งเล่น มาเรียนั่งอยู่บนโซฟา ดวงตาแดงก่ำบวมเป่ง จ้องมองอย่างไร้จุดหมาย เห็นได้ชัดว่าเพิ่งผ่านการร้องไห้มา ชาร์ล็อตต์กวาดตามองไปรอบๆ ความกังวลเริ่มคืบคลานเข้ามาในใจ เธอถามว่า "มาเรียคะ เกิดอะไรขึ้นคะ พ่อของหนูอยู่ไหน"

มาเรียเป็นภรรยาคนที่สองของพ่อชาร์ล็อตต์

มาเรียสูดหายใจเข้าลึก ดวงตาของเธอคลอไปด้วยน้ำตาอีกครั้ง "พ่อของหนูถูกแจ้งความ พวกเขาบอกว่าบริษัทขาดทุนอย่างหนัก ตอนนี้ตำรวจคุมตัวพ่อไปสอบสวนแล้ว"

ชาร์ล็อตต์รู้สึกหน้ามืด "เป็นไปได้ยังไงคะ พ่อบริหารบริษัทมาดีตลอด"

มาเรียพลันมีท่าทีร้อนรนขึ้นมา "ทั้งหมดเป็นเพราะอีธาน! เมื่อหลายปีก่อน ตอนที่คูเปอร์กรุ๊ปกำลังลำบาก หนูก็อยู่เคียงข้างเขา พอตอนนี้เขาประสบความสำเร็จ ไม่เพียงแต่ทิ้งหนูไป แต่ยังจะส่งพ่อของหนูเข้าคุกอีก"

เมื่อได้ยินชื่ออีธาน ชาร์ล็อตต์รู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ นี่คือผู้ชายที่เธอคบหามาสี่ปี คนที่ทิ้งเธอไปหาโคลอี้ ฮอว์กินส์ ผู้ร่ำรวย พวกเขาเพิ่งประกาศหมั้นกันเมื่อคืนนี้เอง ซึ่งทำให้ชาร์ล็อตต์ไปดื่มเหล้าจนเมามายที่บาร์ และลงเอยด้วยการไปอยู่บนเตียงกับเฟรเดอริกด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์และแรงยั่วยวน เธอไม่เคยคาดคิดว่าอีธานจะเล่นงานพ่อของเธอ เธอคิดว่าถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว อย่างน้อยก็น่าจะยังมีความรู้สึกดีๆ ในอดีตหลงเหลืออยู่บ้าง และอีธานคงไม่ทำถึงขนาดนี้

"มาเรียคะ อย่าเพิ่งโมโหเลยนะคะ" ชาร์ล็อตต์พยายามปลอบ "หนูจะไปคุยกับอีธานเองค่ะ"

ชาร์ล็อตต์หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดเบอร์ของอีธาน เขารับสายอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงเย็นชา "มีอะไร"

"อีธาน ฉันอยากคุยกับคุณ" ชาร์ล็อตต์พยายามควบคุมสติ "เรื่องพ่อของฉัน"

ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วอีธานก็พูดว่า "มันก็ต้องมีคนรับผิดชอบสำหรับยอดขาดทุนมหาศาลขนาดนั้น"

ชาร์ล็อตต์สูดหายใจเข้าลึกแล้วอ้อนวอนเสียงเบา "อีธาน เราเลิกกันแล้วนะ ได้โปรดปล่อยพ่อฉันไปเถอะ ท่านดีกับคุณเหมือนลูกชายคนหนึ่งมาตลอด"

อีธานวางถ้วยกาแฟลงแล้วแค่นหัวเราะ "ชาร์ล็อตต์ ฉันปล่อยคุณรัสเซลไปก็ได้นะ แต่มันขึ้นอยู่กับเธอ มาเป็นเมียน้อยฉันสามปีสิ"

ชาร์ล็อตต์เบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อ "คุณกล้าเรียกร้องเรื่องไร้ยางอายแบบนี้ได้ยังไง คุณมันน่ารังเกียจ!"

เขาไม่เพียงต้องการอนาคตที่สดใสของตัวเอง แต่ยังต้องการร่างกายของเธอด้วย!

อีธานยักไหล่อย่างไม่แยแส "แล้วไงล่ะ จำไว้แล้วกันว่าการขาดทุนมหาศาลของบริษัทหมายถึงการติดคุกอย่างน้อยสิบปี และการยึดทรัพย์สินส่วนตัวทั้งหมด เธอแน่ใจเหรอว่าอยากให้คุณรัสเซลต้องเจอแบบนั้น"

ชาร์ล็อตต์กัดฟันกรอด "ฉันไม่มีวันเป็นเมียน้อยของคุณหรอก! อีธาน ฝันไปเถอะ!"

อีธานหัวเราะเบาๆ "งั้นก็เตรียมหาทนายให้คุณรัสเซลได้เลย"

ชาร์ล็อตต์แค่นเสียง "ฉันจะหาทนายที่เก่งที่สุด!"

"หมายถึงเฟรเดอริกน่ะเหรอ" อีธานยิ้มอย่างใจเย็น "ชาร์ล็อตต์ เธอคงลืมไปแล้วสินะว่าเขาเป็นพี่ชายของว่าที่ภรรยาฉัน เธอคิดว่าเขาจะช่วยเธอเหรอ"

ชาร์ล็อตต์ตกตะลึง!

อีธานพูดเสริมอย่างสบายๆ "ชาร์ล็อตต์ ฉันจะรอให้เธอมาอ้อนวอนฉัน"

แล้วเขาก็วางสายไป

"เขาฝันไปเถอะ! ต่อให้เราล้มละลาย เราก็จะไม่ยอมให้เขามาหยามเกียรติหนู" มาเรียพูดทั้งน้ำตานองหน้า "คุณฮอว์กินส์เป็นพี่ชายของว่าที่ภรรยาเขานะ เราจะไปจ้างเขาได้ยังไง ชาร์ล็อตต์ หนูต้องคิดหาทางนะ"

ชาร์ล็อตต์ลดสายตาลง เธอตัดสินใจว่าไม่ว่าจะยังไง เธอก็ต้องลองดู ถึงแม้จะมีเพียงความหวังอันริบหรี่ก็ตาม

เธอปลอบมาเรียว่า "หนูเคยเจอคุณฮอว์กินส์ครั้งหนึ่งค่ะ หนูจะลองดูสักตั้ง"