บทที่แปด: การหว่านความขัดแย้ง
"แอเรียล..." ไอวี่พึมพำชื่อนั้น เสียงของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างมหาศาล เธอมองไปรอบห้องเรียนและสังเกตเห็นผู้คนมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ บ้างก็เต็มไปด้วยความสะใจ บ้างก็เต็มไปด้วยการเยาะเย้ย ไอวี่รู้สึกหนาวเหน็บ ราวกับว่าร่างกายของเธอถูกแช่อยู่ในห้องใต้ดินที่เต็มไปด้วยน้ำแข็ง ความรู้สึกนั้นอึดอัดและท่วมท้นอย่างมาก
"ไอวี่ ไอวี่!" ไอวี่รู้สึกว่ามีคนแตะตัวเธอ ซึ่งทำให้เธอหลุดจากภวังค์
"หือ?" เธอหันไปมองเพื่อนร่วมโต๊ะที่กำลังมองเธอกลับมาด้วยความสับสน
"เธอโอเคไหม ฉันคุยกับเธอตั้งนาน แต่เธอดูเหม่อลอยมากเลย" อีวอนน์ เพื่อนร่วมโต๊ะของเธออธิบาย
"อ๋อ ฉันไม่เป็นไร ฉันขอไปห้องน้ำก่อนนะ" ไอวี่ขอตัวแล้วรีบออกไป
เฮ้อ! อีวอนน์ถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อครู่นี้ ตอนที่เธอเห็นใบหน้าที่บิดเบี้ยวและดวงตาอันชั่วร้ายของไอวี่ เธอก็เกือบจะรู้สึกเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาด แต่เมื่อเธอหันกลับไปมองอีกครั้ง ก็พบว่าใบหน้าของเธอกลับมาเป็นปกติแล้ว เธอยังอดสงสัยไม่ได้ บางทีตาของเธออาจจะฝาดไปอีกแล้วก็ได้
"โห! เห็นหน้าตาบิดเบี้ยวของยัยนั่นไหม" เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งถามขึ้นพลางตัวสั่นโดยไม่รู้ตัวหลังจากไอวี่ออกจากห้องไปแล้ว
"เออ แม่งโคตรน่ากลัวเลย! หรือว่าที่ผ่านมานางแอ๊บมาตลอดวะ" ผู้ชายอีกคนจากแถวหลังถามด้วยความสับสน
"สมน้ำหน้า ยะโสโอหังดีนัก" เจสซี่ ศัตรูตัวฉกาจของไอวี่ เยาะเย้ยอย่างสะใจ ใช่ ตั้งแต่แรก เจสซี่ก็รู้สึกมาตลอดว่าไอวี่เสแสร้งเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ เธอดูเสแสร้งแกล้งทำ ชอบทำตัวน่าสงสารอยู่ตลอดเวลา เจสซี่เกลียดคนเสแสร้งที่สุด
ไอวี่วิ่งเข้าไปในห้องน้ำและปิดประตูดังปัง เธอมองใบหน้าที่บิดเบี้ยวและแววตาอันชั่วร้ายของตัวเองในกระจกห้องน้ำ จากนั้นก็กรีดร้องสุดเสียง เมื่อระบายอารมณ์จนพอใจแล้ว เธอก็ล้างหน้าและปรับสีหน้าที่บิดเบี้ยวให้กลับมาเป็นปกติ ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัว เธอแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย
"แอเรียล อย่าโทษฉันเลยนะ เพื่อที่จะกำจัดเธอ ฉันต้องทำลายชื่อเสียงของเธอ" เธอกล่าวขณะยิ้ม ไอวี่อยากจะทำให้แอเรียลหายไปจากโรงเรียนมาสักพักแล้ว
ขณะที่นักเรียนกำลังเรียนอยู่ในห้อง กระทู้หนึ่งก็ค่อยๆ แพร่กระจายไปทั่วฟอรัมของโรงเรียน โพสต์โดยบัญชีนิรนาม นี่คือเนื้อหาของโพสต์:
"แอเรียล ดาวโรงเรียนคนใหม่ แท้จริงแล้วคือคุณหนูแห่งตระกูลฮอฟสตัดผู้โด่งดังในโอเชียนซิตี้ ว่ากันว่าเธอถูกส่งไปอยู่ชนบทตอนอายุห้าขวบเพราะถูกมองว่าเป็นตัวซวย พอไปอยู่ชนบท เธอก็ก่อเรื่องไม่หยุดหย่อนในทุกโรงเรียนที่เข้าไปเรียน ด้วยผลการเรียนที่ย่ำแย่และชอบทำร้ายนักเรียนคนอื่น เธอจึงถูกบังคับให้ย้ายโรงเรียนอยู่เสมอ ช่างเป็นตัวปัญหาจริงๆ! นอกจากนี้ นั่นก็หมายความว่าเธอเป็นน้องสาวของไอวี่อย่างชัดเจน คิดว่าทำไมเธอถึงปิดบังเรื่องนี้จากคนอื่นล่ะ ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยผลการเรียนของเธอ พวกคุณคิดว่าเธอมีคุณสมบัติพอที่จะเข้าโรงเรียนมัธยมแอนเดอร์สันอันทรงเกียรติได้เหรอ"
กระทู้นี้ทำให้เกิดความฮือฮาไปทั่วทั้งโรงเรียนมัธยมแอนเดอร์สันในทันใด
ไหลไปตามลม: ชิส์ ไม่น่าเชื่อเลยว่าฉันเคยเห็นยัยนั่นเป็นเทพธิดา เลวจริงๆ
แม่เธอ: หึ ใครจะไปรู้ว่าเธอจะเป็นคนแบบนั้น แค่คิดถึงก็รู้สึกขยะแขยงแล้ว
คิตตี้น่ารัก: นี่ หมายความว่าเธอเข้าโรงเรียนแอนเดอร์สันโดยใช้เส้นสายเหรอ
แลสซี่: ก็แหงสิ ถ้าไม่ใช่แล้วจะมีทางไหนอีกล่ะ
ดอลล์: ทุกคน ถ้ามันเป็นแค่ข่าวลือล่ะ ฉันไม่เชื่อว่าเธอเป็นคนแบบนั้นนะ
ไหลไปตามลม: เฮ้ ดอลล์ นี่เธอถูกยัยนั่นส่งมาหรือไง เป็นอะไรกับนางหา? หึ ไสหัวไปเลยไป ยัยเด็กเมื่อวานซืน!
มายา ซึ่งใช้ชื่อผู้ใช้ว่า ดอลล์ โกรธจนจมูกบาน เธอแค่พยายามจะพูดปกป้องแอเรียล เพื่อนร่วมโต๊ะของเธอ ทำไมคนพวกนั้นต้องมาด่าเธอด้วย เธอออกจากระบบอย่างหัวเสียและตัดสินใจฟุบหลับที่โต๊ะ แต่ก่อนหน้านั้นก็เหลือบมองแอเรียลที่กำลังหลับอยู่ทางซ้ายของเธอ ซึ่งยังคงไม่รู้เรื่องพายุที่โหมกระหน่ำในฟอรัมของโรงเรียนเลย
ในห้องเอ ผู้คนกำลังรุมล้อมไอวี่ และเธอก็มีความสุขมาก เพราะเธอต้องการเป็นคนเดียวที่อยู่ในความสนใจมาโดยตลอด ริมฝีปากของเธอยกขึ้นอย่างภาคภูมิใจ
'เห็นไหมล่ะ แค่เธอกระดิกนิ้วนิดเดียว ทุกคนก็พากันมาประจบสอพลอเธอแล้ว' เธอคิดอย่างลำพองใจ
"ไอวี่ ทำไมเธอไม่บอกพวกเราล่ะว่าแอเรียลเป็นน้องสาวของเธอ" อีวอนน์ เพื่อนร่วมโต๊ะของเธอถาม
"ตอนแรกฉันก็อยากจะบอกพวกเธออยู่หรอก แต่ว่าน้องเขา..." ไอวี่พูดติดอ่างขณะเล่า
"ยัยนั่นต้องขู่เธอแน่ๆ ใช่ไหม" เวลม่า เพื่อนสนิทของไอวี่ ถามอย่างเย็นชา เธอไม่อดทน เธอคิดว่าแอเรียลน่ารังเกียจ กล้าดียังไงมาขู่น้องสาวแท้ๆ ของตัวเองไม่ให้เปิดเผยความสัมพันธ์ทางสายเลือด
"ไม่หรอก น้องสาวของฉันไม่ใช่คนแบบนั้น น้องเขาแค่กลัวว่าคนอื่นจะสงสัยว่าเธอเข้าโรงเรียนแอนเดอร์สันด้วยผลการเรียนแบบนั้นได้ยังไง" ไอวี่ส่ายหน้าไม่หยุดขณะเช็ดน้ำตาที่ไม่มีอยู่จริงออกจากหางตา การพูดเช่นนี้ ไอวี่กำลังบอกเป็นนัยว่าแอเรียลเข้าโรงเรียนมัธยมแอนเดอร์สันโดยใช้เส้นสายจริงๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่นักเรียนในโรงเรียนมองว่าไม่เหมาะสม เธอแอบดีใจเมื่อคิดว่าจะมีคนเกลียดแอเรียลมากแค่ไหนเพราะเรื่องนี้
"ยัยนั่นรังแกเธอตลอด แต่เธอก็ยังพูดถึงน้องดีๆ เธอนี่มันดีเกินไปจริงๆ ไอวี่ และนั่นแหละที่ทำให้น้องเขาได้ใจ อย่าห่วงเลย ฉันจะหาทางสั่งสอนน้องเธอให้เอง" เวลม่าตบหลังไอวี่เบาๆ เพื่อปลอบใจ
"แต่ถ้าน้องเขาเจ็บตัวล่ะ" ไอวี่ถามอย่างกังวลพลางดึงมือเวลม่า
"ไม่ต้องห่วง ฉันรู้ว่าต้องทำยังไง" เวลม่าตบไหล่ไอวี่อย่างมั่นใจ จากนั้นก็เดินอาดๆ จากไปพร้อมกับกลุ่มของเธอ ขณะที่เวลม่ากำลังจากไป เธอไม่ได้หันกลับมามอง มิฉะนั้นเธอคงได้เห็นรอยยิ้มแห่งชัยชนะและความสะใจของไอวี่
"แอเรียล เธอไม่รู้หรอกว่าวันนี้อะไรจะรอเธออยู่..." ไอวี่หัวเราะหึๆ อย่างบ้าคลั่ง หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดดังออกมาจากห้องน้ำหญิง