คุณหนูจากชนบทสุดเท่!

บทที่ห้า: นักล่าเบลลามี่

ยิ่งนายเวย์นทำตามขั้นตอน ความประทับใจที่มีต่อแอเรียลก็ยิ่งดีขึ้น ดูเหมือนเขาจะตัดสินเธอผิดไป ขั้นตอนที่แอเรียลเขียนบนกระดานนั้นเข้าใจง่ายและไม่ซับซ้อนกว่าวิธีที่เขาใช้สอนพวกเขา นายเวย์นไม่ใช่คนเดียวที่ทึ่งในวิธีการของแอเรียล แอลัน เด็กหนุ่มหล่อเย็นชาที่มักได้คะแนนคณิตศาสตร์สูงสุดเสมอก็อ้าปากค้างด้วยความงุนงงกับสิ่งที่แอเรียลเขียน โจทย์ข้อนี้ทำให้เขาปวดหัวมาพักใหญ่แล้ว 'มันต้องแก้แบบนี้เองเหรอ?' ความประทับใจที่มีต่อแอเรียลพลิกกลับ 180 องศา เขาประเมินเธอต่ำไปจริงๆ เขาก็คิดว่าเธอเป็นแค่สาวสวยไร้สมองที่รู้แต่จะก่อปัญหา

ท่าทีของนายเวย์นเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง คนที่หน้าตาบึ้งตึงดำมืดเหมือนก้นหม้อเมื่อเจอแอเรียลกลับมีรอยยิ้มกว้างประจบประแจงบนใบหน้าเมื่อหันมาหาเธอ การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้แอเรียลทั้งประหลาดใจและสับสน เธอสงสัยว่าอารมณ์ของคนเราจะเปลี่ยนได้รวดเร็วขนาดนี้ในเวลาเพียงไม่กี่นาทีได้อย่างไร ห้องเรียนที่เงียบสงัดกลับเต็มไปด้วยเสียงปรบมือของนายเวย์น นักเรียนที่กำลังสะใจคิดว่าจะได้เห็นแอเรียลอับอายถึงกับพูดไม่ออกเมื่อเห็นครูปรบมือให้เธอ

"ว้าว ยอดเยี่ยมมาก! ดีมาก! แอเรียล เธอช่วยอธิบายให้พวกเราฟังหน่อยได้ไหมว่าเธอได้คำตอบนี้มายังไง?" ครูถาม ดวงตาเป็นประกายราวกับเห็นเทพธิดา

"ได้ค่ะ คุณครู" แอเรียลตอบ ในใจเธอถอนหายใจ ดูเหมือนเธอต้องเก็บตัวเงียบๆ หน่อยแล้ว เธอไม่อยากดึงดูดความสนใจที่ไม่จำเป็น ดูเหมือนเธอมีแฟนคลับสองคนแล้ว เธอมุ่งมั่นอธิบายทุกขั้นตอนอย่างละเอียด เธอยังเปิดโอกาสให้คนที่มีคำถามได้ถาม การปรากฏตัวของเธอดึงดูดความสนใจของทุกคน เธอกลับไปนั่งที่หลังจากอธิบายเสร็จ

"ว้าว! เจ๋งมาก..." อ้วนทึ่งอีกครั้ง

"เพื่อนร่วมโต๊ะของฉันทั้งเท่และสวยจัง" มายาคิดออกมาดังๆ

"หึ นั่นแค่โชคช่วยเท่านั้นแหละ คิดว่าเธอเป็นอัจฉริยะเหรอ?" โซฟีแค่นเสียงและหันหน้าหนี โซฟีโกรธและอิจฉามาก ตลอดเวลาที่แอเรียลเป็นจุดสนใจ โซฟีก็จับตาดูแอลันที่เธอแอบชอบ เธอเห็นความทึ่งในดวงตาของเขาแม้ในตอนที่เขากำลังดูแอเรียลอธิบายสูตรให้พวกเขา เธอรู้สึกว่าทั้งหมดนี้เป็นความผิดของแอเรียล การปรากฏตัวของเธอในโรงเรียนกำลังทำให้เธอเจ็บปวดมาก

"แอเรียล อย่าโทษฉันที่ไร้ความปรานี" โซฟีพึมพำขณะกำหมัดแน่นด้วยความโกรธและเกลียดชัง

วันนั้น แอเรียลเสียใจที่สอนโจทย์บนกระดาน ผู้คนคอยรบกวนเธอตั้งแต่บทเรียนจบจนถึงเวลากลับบ้าน มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูหม่นหมองนั่งอยู่มุมห้อง เธอคอยชำเลืองมองแอเรียลด้วยความกลัวว่าจะถูกจับได้ว่ากำลังจ้องมอง จู่ๆ เธอก็รวบรวมความกล้าและเดินมาที่โต๊ะของแอเรียลแล้วเคาะเบาๆ แอเรียลเงยหน้าขึ้นจากล็อกเกอร์และหันไปมองคนที่เคาะโต๊ะ เธอเห็นเด็กผู้หญิงที่ก้มหน้าลงและมีผมหน้าม้าปิดหน้าผาก เธอกำลังพยายามสู้กับความประหม่าที่กำลังคืบคลานเข้ามา

"สวัสดี มีอะไรให้ช่วยไหม?" แอเรียลถามเด็กผู้หญิงคนนั้นเบาๆ

"ฉันชื่ออลิเซีย เธอช่วยอธิบายให้ฉันหน่อยได้ไหมว่าข้อนี้ทำยังไง?" อลิเซียถามเบาๆ พลางชี้ไปที่โจทย์ในหนังสือที่เธอถือมา

"อ๋อ ได้สิ มานั่งตรงนี้สิ" แอเรียลบอกเธอพลางตบที่นั่งว่างของมายา

พวกเขานั่งลงและแอเรียลเริ่มสอน อลิเซียมองโปรไฟล์ที่สวยงามและมีสมาธิของแอเรียลและรู้สึกเคลิบเคลิ้มเล็กน้อย เธอสอนคนเก่งจริงๆ

"เข้าใจไหม?" แอเรียลถามอย่างอยากรู้

"เข้าใจแล้ว ขอบคุณนะ อืม... ถ้าฉันมีปัญหาเรื่องการแก้โจทย์ ฉันมาขอความช่วยเหลือจากเธอได้ไหม?" อลิเซียถามอย่างลังเล เธอแน่ใจว่าแอเรียลจะปฏิเสธ

"ได้สิ" แอเรียลตอบรับโดยไม่ลังเลเลย นี่ทำให้อลิเซียตกใจมาก

"หา? โอเค ขอบคุณนะ" อลิเซียพูดพลางวิ่งหนีไปอย่างเขินอาย แอเรียลขบขันกับการกระทำของเธอ เธอเพียงส่ายหัวและยิ้ม

ที่ประตูโรงเรียนในตอนเย็น แอเรียลรู้สึกว่ามีคนตามเธอ เธอจึงตัดสินใจกำจัดหางก่อนที่จะขึ้นรถของครอบครัวฮอฟสตัด เธอนำหางไปยังที่เงียบสงัดและสงบ ในรถคันหนึ่ง ณ มุมที่ไม่เป็นที่สังเกต ชายหนุ่มหล่อเย็นชากำลังมองดูเหตุการณ์นี้อย่างเงียบๆ เขาผ่านมาและเห็นกลุ่มเด็กผู้หญิงหกคน แต่ละคนถือไม้กระบอง ตามหลังร่างของเด็กผู้หญิงคนเดียวไปยังที่เปลี่ยว เด็กผู้หญิงคนนั้นดูไม่กังวลเพราะเธอชำเลืองมองพวกเขาอย่างไม่ใส่ใจและเดินต่อไป นี่ทำให้ชายคนนั้นสนใจ เขาจึงขอให้ผู้ช่วยหยุดรถ

"คุณครับ เราควรช่วยเธอไหม?" ผู้ช่วย นายเลียม ถามด้วยความกังวลในน้ำเสียง

"ไม่ต้อง! มันเกี่ยวอะไรกับเรา?" ชายคนนั้นถามเสียงเย็นและจ้องผู้ช่วยอย่างดุดัน ทำให้เขาเงียบไปทันที เขายังคงดูการแสดงข้างนอกต่อไป

ชายคนนั้นชื่อเบลลามี ฮันเตอร์ เขาได้ชื่อว่าเย็นชาและโหดเหี้ยมในโลกธุรกิจ เขายังเป็นหนุ่มโสดที่หล่อที่สุดในโอเชียนซิตี้ ในโลกธุรกิจ เขาเป็นมหาเศรษฐีพันล้านที่อายุน้อยที่สุดและรวยที่สุด วิธีการจัดการกับคนที่ทำให้เขาขุ่นเคืองมักถูกกล่าวว่าเจ้าเล่ห์ เขาเป็นคนที่น่ากลัวมาก

ส่วนแอเรียลนั้น เธอมาถึงทางตัน เธอถูกล้อมด้วยเด็กผู้หญิงหกคนที่ดูดุร้าย แต่ละคนถือไม้กระบองและพร้อมจะตี แอเรียลดูไร้ทางสู้ด้วยร่างบางของเธอที่ถูกล้อม พวกเด็กผู้หญิงยกไม้กระบองขึ้นพร้อมกันโดยไม่มีการเตือน