เธอกำลังจะออกไปเหรอ?
“เธอกำลังจะไปเหรอ?” เบลล่าได้ยินเสียงอัลฟ่าซามตะโกนมาจากห้องประชุม
“ฉันเดาว่าเธอคงบอกเขาแล้ว” เบลล่ายิ้ม
“ฉันเดาว่าเราทั้งคู่คงไม่รู้เรื่องอะไรกันเลย” ลูน่าอลิสพูด “บางทีมันอาจจะเป็นเพราะเรามองไม่เห็นชีวิตของเราที่ไม่มีเธออยู่ในนั้น”
“คุณพูดดีมากเลยค่ะ ลูน่า”
ประตูห้องทำงานเปิดออกและอัลฟ่าซามก็พุ่งเข้ามา
“มาร์คจะจัดการพวกนั้นเอง เธอกำลังพูดเรื่องจะไปไหน?” เขาพูด
“บีต้องตามคู่ของเธอกลับไปที่แพ็คของเขา” ลูน่าอลิสพูดอย่างสงบ
“ขอโทษนะเบลล่า แต่นั่นจะไม่เกิดขึ้น เราจะหาทางออกอื่น” เขาพูดอย่างแน่วแน่
“คุณทำตัวเหมือนเด็กไปหน่อยนะ เธอจะต้องไปและกลายเป็นลูน่าของแพ็คนั้น คุณกับฉันก็ต้องหาทางอยู่รอดกันเอง”
คำพูดของลูน่าทำให้เบลล่าคิดหนัก เธอจะต้องเป็นลูน่า เธอรู้แล้ว แต่มันก็แค่รู้คร่าวๆ แต่การได้ยินมันทำให้มันเป็นจริง เธอจะรับมือกับเรื่องนี้ได้ไหม เธอเป็นแค่อเมก้า ในขณะที่คู่รักอัลฟ่ายังคงโต้เถียงกัน เธอปล่อยให้พวกเขาจัดการกันเองและนั่งลงที่โต๊ะทำงานของเธอ
โทรศัพท์ของเธอแสดงข้อความใหม่
G: ทำอะไรอยู่?
เบลล่ายิ้ม มันผ่านไปไม่ถึงยี่สิบนาทีตั้งแต่ข้อความสุดท้ายของพวกเขา
B: ฉันพยายามทำงาน ฉันเพิ่งยื่นใบลาออก
G: ดีใจที่ได้ยินนะ แต่ขอโทษที่เธอต้องยอมแพ้
B: ขอบคุณ ฉันทำให้เจ้านายทั้งสองคนตกใจ พวกเขาไม่เข้าใจว่าการที่ฉันคู่กับอัลฟ่าหมายถึงอะไร ตอนนี้พวกเขากำลังโต้เถียงกันว่าจะให้ฉันไปหรือไม่
G: เบลล่า เธอเป็นของฉัน เธอจะต้องไป
B: ใจเย็นๆ
B: ลูน่าอยู่ข้างฉัน นั่นหมายความว่าฉันจะหาคนมาแทนก่อนสิ้นวัน
G: ดี แล้วเธอจะออกจากงานได้เมื่อไหร่?
B: ฉันคิดว่าฉันจะออกได้ประมาณ 5 โมงเย็น
G: ตอนนี้เพิ่งบ่าย 2 เอง
B: ฉันรู้
G: นั่นอีกตั้ง 3 ชั่วโมง
B: ฉันรู้
G: เธอกำลังฆ่าฉัน
B: เธอเป็นอัลฟ่าที่ใหญ่และแข็งแรง ฉันคิดว่าเธอจะโอเค
B: ต้องเริ่มทำงานแล้ว ฉันจะโทรหาเธอเมื่อฉันเดินกลับบ้าน
G: เดินกลับบ้าน?!
G: ฉันบอกแล้วว่าฉันจะไปรับ นั่นแหละที่ฉันจะทำ เธอจะไม่เดินกลับบ้านคนเดียว
G: เบลล่า ฉันต้องการให้เธอบอกว่ารู้เรื่องนี้
B: ฉันรู้ ฉันจะส่งข้อความให้เธอเมื่อใกล้เสร็จแล้วรอเธอที่ล็อบบี้หลัก
G: ขอบคุณ แล้วเจอกัน
เบลล่าถอนหายใจและบอกตัวเองให้ตั้งใจทำงาน เธอมีสิ่งที่ต้องทำ นั่นทำให้เธอคิดว่าเธอต้องโทรหาพ่อ เขาอยู่ไกลเกินกว่าจะใช้การเชื่อมจิตได้ เธอควรรอและโทรหาเขาเมื่อกลับบ้านไหม?
ไม่ เขาจะผิดหวังมากที่รู้ว่าเธอรอครึ่งวันถึงบอกเขา เธอตรวจสอบตารางงานของวันและเห็นว่ามีเวลาสิบห้านาทีก่อนที่แขกคนต่อไปจะมา เธอหยิบโทรศัพท์และเข้าไปในห้องประชุมใหญ่ที่ว่างเปล่า
“สวัสดีลูกพ่อ ทำไมโทรมาตอนกลางวัน?” พ่อของเธอตอบด้วยเสียงที่กังวล
“สวัสดีค่ะพ่อ ไม่มีอะไรผิดปกติ” เธอปลอบใจเขา “แต่มีบางอย่างเกิดขึ้นวันนี้และฉันต้องบอกพ่อ”
“โอ้ ฟังดูน่าตื่นเต้น เธอเจอคู่ของเธอแล้วเหรอ?” เขาหัวเราะกับมุกของตัวเอง
“เอ่อ ใช่ค่ะ ฉันเจอแล้ว” เธอพูดและแล้วก็เงียบ “พ่อ?”
“ยินดีด้วยลูกพ่อ! พ่อดีใจมาก พ่อไม่สามารถบอกได้เลยว่าพ่อดีใจแค่ไหน ถ้าแม่ของเธออยู่ที่นี่ แม่คงจะตื่นเต้นมาก” สุดท้ายเขาพูด เบลล่าได้ยินเสียงน้ำตาในเสียงของเขา
"ขอบคุณค่ะพ่อ มันมีความหมายกับหนูมากเลย"
"เล่าให้พ่อฟังทุกอย่างเลยนะ พ่อเดาว่าเขาคงเป็นหนึ่งในหมาป่าที่มาเยี่ยม ใช่ไหม เขาเป็นนักรบหรือเป็นแกมม่าหรือเปล่า?"
"ไม่ใช่ค่ะพ่อ เขาเป็นอัลฟ่าค่ะ ชื่อว่าเกรแฮม เขาเป็นอัลฟ่าของฝูงหมาป่าดำ" เธอบอกพ่อ รู้สึกผิดเล็กน้อยที่จะต้องจากฝูงไป
"พ่อรู้อยู่แล้วว่าหนูจะต้องทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้ พ่อเคยบอกแม่ตอนที่หนูยังเด็กว่าหนูดื้อพอที่จะนำฝูงได้ รู้ไหมว่าพ่อกับเอริคเคยคิดว่าหนูกับแซมจะเป็นคู่กัน
แต่พอหนูเริ่มทำงานเป็นผู้ช่วยของคู่ของอัลฟ่า พ่อก็คิดว่านั่นคือวิธีที่หนูจะทำตามเป้าหมายได้ แต่ดูเหมือนว่าพ่อจะคิดถูกตั้งแต่แรก" พ่อพูดด้วยความภาคภูมิใจ
"พ่อ พ่อก็แค่พูดไปเรื่อย" เบลล่าหัวเราะ
"ไม่ใช่เลย หนูเป็นลูกสาวของพ่อ อาจจะเป็นโอเมก้า แต่หนูมีหัวใจที่แข็งแกร่งและเต็มไปด้วยความเมตตาและรัก ถ้านั่นไม่ใช่คุณสมบัติของลูน่า พ่อก็ไม่รู้แล้วว่าคืออะไร"
"พ่อใจดีเกินไปแล้ว"
"ไม่เลยจ้ะลูก ตอนนี้พ่ออยากให้หนูพาคู่ของหนูกลับบ้านมาให้พ่อเจอหน่อย พ่อจะดูว่าเขาดีพอสำหรับหนูไหม"
"พ่อ พระจันทร์เทพธิดาเลือกเขาแล้วนะ" เบลล่าพูดพร้อมกับหัวเราะคิกคัก
"เธอไม่รู้จักหนูดีเท่าพ่อหรอก"
"พ่อ! นี่มันบาปนะ" เธอแกล้งทำหน้าตกใจ
"โอ้ได้โปรด หนูก็แค่พาอัลฟ่าคนนั้นมาที่นี่ แล้วพ่อจะทำตัวดีที่สุด"
"หนูจะดูโอกาสนะคะ เขามาที่นี่เพื่อการประชุมและโปรแกรมก็แน่นมาก แต่หนูจะทำให้พ่อได้เจอเขาแน่นอน หนูต้องไปแล้วนะ"
"หนูทำตามที่ต้องทำเลย พ่อภูมิใจในตัวหนูและทุกสิ่งที่หนูทำสำเร็จ และพ่อก็มีความสุขกับหนู"
"ขอบคุณค่ะพ่อ มันมีความหมายกับหนูมาก หนูรักพ่อ"
"พ่อก็รักหนูเหมือนกันจ้ะลูก"
เบลล่ายิ้มขณะออกจากห้องประชุม เธอเกือบชนกับมาร์คที่กำลังเดินเข้ามาในห้องประชุมเล็กพร้อมกับถือกระป๋องโซดา
"ขอโทษนะมาร์ค" เธอพูดพร้อมกับยิ้ม
"ไม่เป็นไรเลย เธอดูเหมือนมีอะไรต้องทำเยอะเลยนะ รู้สึกว่าเราไม่ได้คุยกันเลยทั้งๆที่อยู่ในออฟฟิศเดียวกันทั้งวัน" เขาพูดพร้อมกับยิ้มให้เธอ
"ก็รู้ๆกันอยู่ วันก่อนการประชุมใหญ่ มีงานต้องทำเยอะ" เธอพูดพร้อมกับถอยหลังออกจากเขา มันทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจที่จะยืนใกล้เขามาก
"นั่นจริง เธอควรจะพักผ่อนเมื่อเลิกงานนะ ฉันพาเธอไปทานข้าวเย็นได้ไหม จะได้ไม่ต้องทำอาหารเอง?" เขาถามเธอ และเบลล่าก็มองเขาอย่างงงๆ นี่มันมาจากไหนกัน?
"ขอโทษนะมาร์ค คู่ของฉันจะมารับ" เธอพูดด้วยความโล่งใจที่มีข้ออ้างที่ถูกต้องเป็นครั้งแรก ที่หมายความว่าเธอไม่ต้องรับมือกับเขาที่จะพยายามโน้มน้าวให้เธอเปลี่ยนใจ
"คู่?" เขาถามเธออย่างประหลาดใจ และสายตาของเขาก็หันไปที่ไหล่ของเธอ เขาพลาดได้ยังไงว่าเธอเจอคู่ของเธอวันนี้? เขาอยู่ในที่ประชุมกับพวกเขา
"ใช่ค่ะ อัลฟ่าเกรแฮม เราเจอกันวันนี้ คุณก็อยู่ในที่ประชุมกับเรา" เธอบอกเขา
"โอ้ ฉันคิดว่ามันแปลกที่เธอนั่งข้างๆผู้ชายคนนั้น"
"ใช่ค่ะ ฉันต้องไปแล้ว เท็ดบอกว่ามีอัลฟ่าคนต่อไปกำลังขึ้นลิฟต์มา หวังว่าคุณจะมีการประชุมที่ดีนะคะ" เธอบอกเขา เดินไปทางลิฟต์ เธอรู้สึกได้ว่าสายตาของเขาจ้องมาที่เธอและมันทำให้เธอรู้สึกหนาวสั่น ไม่ใช่ในทางที่ดีเลย