การพูดคุย
"พวกคุณสามารถนั่งรอในห้องรับรองได้นะคะ ถ้าต้องการรอหัวหน้าของพวกคุณ เรามีกาแฟและน้ำอัดลมในครัวทางนั้นค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่ตอนนี้คนเดียวที่ใช้เครื่องชงกาแฟได้กำลังถูกหัวหน้าของพวกคุณพาไป" เบลล่าได้ยินลูน่าอลิซพูดกับแกมม่าและนักรบ และได้ยินเสียงหัวเราะตอบกลับมา
เกรแฮมพาเธอเข้าไปในห้องทำงานของลูน่าและปิดประตู เบลล่ารู้สึกประหม่าขึ้นมาทันที
"เบลล่า" เขาเริ่มพูด
"คะ?" เธอถามเมื่อเขาหยุดพูด เขาจับมือเธอและก้าวเข้ามาใกล้ ทำให้เธอหายใจติดขัด
"ไปกับพวกเราที่โรงแรมเถอะ ให้ฉันได้ใช้เวลาทั้งวันกับเธอ" เขาพูด และเธออยากจะตอบตกลง เธอเกือบจะพูดออกไปแล้ว
"ฉัน... ฉันไปไม่ได้" เธอตะกุกตะกัก "ฉันต้องอยู่ที่นี่เพื่อช่วยจัดการประชุมและเตรียมงานสำหรับพรุ่งนี้"
"จริงหรือ? ไม่มีใครที่สามารถทำแทนเธอได้หรือ? ฉันอยากให้เธออยู่ข้างฉัน ไม่อยากให้เธออยู่ใกล้กับอัลฟ่าและแกมม่าและหมาป่าที่ไม่มีคู่" เขาพูดอย่างไม่พอใจ เบลล่าพยักหน้า เธอเข้าใจเขา แต่ก็ยังรู้สึกเจ็บเล็กน้อยเมื่อเขาทำให้ฟังเหมือนว่างานของเธอใครก็ทำได้
"ไม่ ไม่มีใครทำแทนได้ พวกเราใช้เวลาสี่สัปดาห์ในการเตรียมงานนี้ ฉันไม่สามารถเดินออกไปได้ ฉันเข้าใจความรู้สึกของคุณ และเชื่อฉันเถอะ ฉันอยากจะใช้เวลาทั้งวันกับคุณ แต่ฉันจำเป็นต้องอยู่ที่นี่" เธออธิบาย และเธอเห็นว่าเขาไม่พอใจกับคำตอบของเธอ
"เบลล่า เธอจะต้องไปกับฉันเมื่อการประชุมสุดยอดเสร็จสิ้น ฉันจะไม่ทิ้งคู่ของฉันไว้ข้างหลัง เธอเข้าใจไหม?" เขาพูดด้วยเสียงเข้ม เบลล่าพยักหน้าอีกครั้ง
"ฉันเข้าใจ ฉันรู้ แต่นั่นหมายความว่าฉันมีเวลาเพียงสัปดาห์เดียวในการฝึกคนแทน" เธอพูด นั่นไม่ใช่เวลามากนัก เธอคิด บางทีเธออาจจะเดินทางไปกลับในช่วงแรกๆ นั่นทำให้เธอรู้ว่าเธอไม่รู้ว่าฝูงของเขาอยู่ที่ไหน
"เกรแฮม?" เธอสังเกตเห็นว่าเขาสั่นเล็กน้อยเมื่อเธอเรียกชื่อเขา
"ครับ เบลล่า"
"ฝูงของคุณอยู่ที่ไหน?" เธอถาม เขายิ้มให้เธอ
"อยู่ที่มอนทาน่า" เขาตอบ
"นั่นไกลจากเคนตักกี้มากเลยนะ" เธอตอบและล้มเลิกความคิดที่จะเดินทางไปกลับ เขาหัวเราะและเธอถูกดึงดูดด้วยเสียงหัวเราะนั้น
"ใช่แล้วที่รัก" เขาหัวเราะ เธอหน้าแดงเมื่อได้ยินคำเรียกนั้น
"คุณจะให้เวลาฉันหนึ่งสัปดาห์เพื่อดูแลการประชุมสุดยอดและฝึกคนแทนได้ไหม? แล้วหลังจากนั้นฉันจะเป็นของคุณทั้งหมด" เธอถาม
"เธอเป็นของฉันอยู่แล้ว เบลล่า" เขาพูดเสียงแหบและเอนตัวเข้ามาใกล้เธอ "แต่ฉันจะให้เวลาหนึ่งสัปดาห์ถ้าเธอคิดว่าจำเป็น" เขาตอบตกลง เธอขมวดคิ้วอีกครั้งกับการดูถูกงานของเธอ
"คุณอาจจะคิดว่างานของฉันไม่สำคัญหรือยาก อัลฟ่าเกรแฮม แต่ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นแค่อเมก้า ฉันก็ภูมิใจในงานของฉัน ฉันเก่งในสิ่งที่ฉันทำ และฉันทำให้ทั้งบริษัทและฝูงมีความแตกต่าง" เธอบอกเขาและถอยหลังไปหนึ่งก้าวเพื่อสร้างระยะห่าง
เขาดูประหลาดใจและสับสน
"ฉันไม่ได้หมายความว่างานของเธอไม่สำคัญ ฉันมั่นใจว่ามันสำคัญ ฉันแค่หมายความว่ามีอเมก้าหรือแม้แต่เอปซิลอนคนอื่นๆ ที่สามารถทำแทนเธอได้เพื่อให้เราได้ใช้เวลาร่วมกัน" เขาพูดขมวดคิ้ว
"อีกนัยหนึ่ง งานของฉันมันยากแค่ไหน?" เบลล่าตอบ "ฉันบอกคุณได้เลยว่าการจัดการกับอัตตาของอัลฟ่า เบต้า และแกมม่าหลายๆ คนทุกวันไม่ใช่เรื่องง่าย ฉันคิดว่าฉันควรจะไปเตรียมห้องประชุมสำหรับการประชุมครั้งต่อไป" เธอพูดและหันหลังเดินออกไป
เธอรู้สึกถึงมือของเขาที่จับแขนของเธอไว้ ไม่ให้เธอไป
"รอหน่อย อย่าเพิ่งไปตอนที่เธอโกรธฉันเลย" เขาพูดด้วยเสียงที่นุ่มนวลกว่าเดิม
"ฉันไม่ได้โกรธ แค่ไม่พอใจเธอ" เธอตอบกลับ มองเขาผ่านไหล่ของเธอ
"ฉันต้องทำยังไงถึงจะดีขึ้น?"
"มันจะดีเอง ฉันแค่ต้องโฟกัสกับงานตอนนี้"
"เธอจะโทรหาฉันเมื่อมีโอกาสไหม? ฉันจะมารับเธอหลังเลิกงาน" เขาเสนอ
"ฉันจะโทร" เธอยิ้ม "ฉันมีเบอร์เธอแล้ว ฉันจะส่งข้อความให้เธอจะได้มีเบอร์ฉัน"
"ขอบคุณนะ เบลล่า" เขาพูด ชื่อของเธอที่เขาเรียกทำให้เธอรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อบินอยู่ในท้อง แล้วเขาก็จับมือเธอและจูบมัน ทำให้เธอรู้สึกเสียวซ่านทั้งตัว และเธอรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมา
เขาวางฝ่ามือของเขาบนแก้มข้างหนึ่งของเธอและยิ้ม เธอเอนตัวเข้าหาสัมผัสของเขา แต่ทันใดนั้นเท็ดก็นึกขึ้นได้ว่าผู้นำคนใหม่มาถึงแล้ว เธอถอนหายใจ
"ฉันต้องไปแล้ว ผู้มาเยือนคนใหม่มาถึงแล้ว" เบลล่าบอกเกรแฮม เขาพยักหน้าและตามเธอไปที่ล็อบบี้ที่มีคนของเขารออยู่
เธอนำพวกเขาไปที่ลิฟต์ ทุกคนยืนรอลิฟต์ด่วน เมื่อมันมาถึง เบลล่าทักทายอัลฟ่า ลูน่า แกมม่า และนักรบหนึ่งคนจากกลุ่ม Bloodlake และขอให้พวกเขารอสักครู่ขณะที่เธอส่งคู่หมั้นและพรรคพวกของเขาลงไป เกรแฮมไม่ละสายตาจนกระทั่งประตูลิฟต์ปิด
"ขอบคุณที่รอค่ะ กรุณาตามฉันมา ฉันจะพาไปหาอัลฟ่าแซม" เบลล่าบอกผู้มาเยือนใหม่ เมื่อพวกเขาได้พบกับอัลฟ่าและมาร์ค เบลล่าเข้าห้องน้ำและมองกระจก เธอบอกตัวเองว่าแค่หายใจลึกๆ แล้วเธอจะผ่านวันนี้ไปได้
เธอออกจากห้องน้ำ ยังรู้สึกสั่นเล็กน้อย และใส่รหัสผ่านในแล็ปท็อปของเธอ เธอหาข้อมูลของเกรแฮมและเพิ่มเบอร์โทรของเขาในโทรศัพท์ก่อนส่งข้อความหาเขา
บี: สวัสดี นี่เบลล่านะ ตอนนี้เธอมีเบอร์ฉันแล้ว /บี
จี: ขอบคุณที่รัก ขอให้มีวันที่ดีนะ โทรหาฉันเมื่อเธอมีเวลา
เบลล่ายิ้มกับข้อความตอบกลับและหยิบแผนผังของห้องประชุมในสถานที่จัดงานก่อนเคาะประตูห้องของอัลฟ่าแซม
"เข้ามาได้" ลูน่าอลิซเรียก
"ฉันมีแผนผังที่คุณขอ" เบลล่าบอกและยื่นให้เธอ
"เธอทำได้ยังไง บี? กับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันลืมเรื่องนี้ไปเลย" ลูน่าถาม เบลล่าแค่ยักไหล่
"นั่นทำให้ฉันต้องพูดเรื่องอื่นกับคุณด้วย" เบลล่าพูด
"เรื่องอะไร?"
"ฉันต้องยื่นใบลาออก ขอโทษที่ไม่สามารถบอกล่วงหน้าได้มากกว่านี้ แต่ฉันต้องออกไปในอีกไม่กว่าสัปดาห์ เมื่อการประชุมสุดยอดจบ" เบลล่าบอก ลูน่าดูตกใจ
"เธอจะทิ้งเราไปเหรอ?"
"ใช่ ฉันคิดว่าคุณรู้แล้ว"
"ไม่ ฉันจะรู้ได้ยังไง?"
"ลูน่า คู่หมั้นของฉันเป็นอัลฟ่า ถ้าเขาเป็นคนอื่น ฉันอาจจะสามารถโน้มน้าวให้เขาย้ายมาที่กลุ่มของเราได้ แต่ในฐานะอัลฟ่า เขาไม่สามารถทิ้งกลุ่มของเขาได้ ฉันไม่สามารถเดินทางมาจากมอนทาน่าได้"
"โอ้ ใช่ ฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้น แต่บี แล้วเราจะทำยังไงถ้าไม่มีเธอ?"
"คุณจะจัดการได้ เราจะหาคนที่เหมาะสมในอีกวันหรือสองวัน และฉันจะฝึกพวกเขาตลอดเวลาที่เหลือ" เธอพูดด้วยความมั่นใจแม้ว่าเธอจะไม่มั่นใจก็ตาม
"ฉันคิดว่ามันไม่มีทางอื่น แม้ว่ามันจะทำให้ฉันเศร้า"