มุมมองของเบลล่า
เบลล่าเพิ่งไปส่งอัลฟ่าคนหนึ่งกับคณะผู้ติดตามของเขาออกไป วันนี้มีอัลฟ่าและแกมม่าทยอยกันเข้ามาที่สำนักงานอย่างต่อเนื่อง วันก่อนการประชุมสุดยอดนั้น อัลฟ่ากับมาร์คต้องเดินผ่านระบบรักษาความปลอดภัยพร้อมกับอัลฟ่าอีกหลายคน
เบลล่าดีใจที่ไม่ต้องเข้าร่วมการประชุมด้วย แบบนั้นเธอจะได้ทำงานของตัวเองให้เสร็จระหว่างที่คอยต้อนรับและส่งแขก เธอเพิ่งนั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์และเปิดไฟล์สเปรดชีตขึ้นมาไฟล์หนึ่ง เท็ดก็แจ้งว่าอัลฟ่าจากแบล็คมูนกำลังขึ้นมาพร้อมกับแกมม่าและนักรบของเขาคนหนึ่ง
เธอถอนหายใจแล้วสื่อสารทางจิตกับเจ้านายขณะเดินไปรอพวกเขาที่หน้าลิฟต์
‘พอพาพวกเขาไปห้องประชุมแล้ว ช่วยเอาแผนผังห้องประชุมใหญ่มาให้ฉันด้วยได้ไหม?’ ลูน่าอลิซสื่อสารตอบกลับมา เบลล่าตอบว่าจะรีบจัดการให้ทันทีและเพิ่มมันเข้าไปในรายการสิ่งที่ต้องทำในใจ
ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก เบลล่าก็ฉีกยิ้มแบบนักธุรกิจ แต่แล้วรอยยิ้มนั้นก็พลันหายไปจากใบหน้าอย่างรวดเร็วเมื่อกลิ่นหอมสวรรค์โชยมาแตะจมูกเธอ กลิ่นเลมอนกับช็อกโกแลต
ชายร่างสูงกำยำในชุดสูทสั่งตัดพอดีตัวก้าวออกมาจากลิฟต์ เขาดูเหมือนยืนนิ่งแข็งทื่อ กลิ่นนั้นมาจากตัวเขาเอง เธอตระหนักได้
เธอมองตามขณะที่เขาหันมาเผชิญหน้า ดวงตาของเขากวาดมองร่างเธอ และเธอสัมผัสได้ถึงสายตาอันคมกริบของเขา เขามีผมสีดำที่ดูยุ่งเหยิงไม่เป็นทรงและเคราสั้นที่ตกแต่งไว้อย่างเรียบร้อย ไหล่ของเขากว้างและเต็มไปด้วยมัดกล้าม ทั้งร่างของเขาก็ดูแข็งแรงกำยำ และแผ่รังสีอำนาจอันทรงพลังออกมา ไม่ต้องสงสัยเลย นี่คืออัลฟ่า
เบลล่าแทบไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนอื่นพยายามจะออกจากลิฟต์ ขณะที่กำลังมึนงง เธอก็คิดว่าควรจะช่วยชายคนนั้นในลิฟต์
ความคิดนั้นถูกลบเลือนไปเมื่อชายตรงหน้าสบตากับเธอ ดวงตาสีอำพันทองของเขาทำให้เธอจมดิ่งลงไป ไม่มีสิ่งใดในโลกนี้อีกแล้วนอกจากดวงตาคู่นั้นและเสียงหมาป่าในตัวเธอกู่ร้องด้วยความยินดี
ทันใดนั้นชายคนนั้นก็เริ่มเคลื่อนไหว ก่อนที่เธอจะรู้ตัว เขาก็มายืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว และเธอต้องเงยหน้าขึ้นเพื่อไม่ให้สายตาที่สบกันอยู่หลุดจากกัน
“เมท!” เขาคำรามโดยไม่ละสายตา
“เมท” เธอยืนยันพร้อมกับผ่อนลมหายใจที่กลั้นไว้โดยไม่รู้ตัว ความใกล้ชิดเขาส่งผลให้ร่างกายเธอรู้สึกซาบซ่าน
“ยินดีด้วยเพื่อน” เบลล่าได้ยินเสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดแล้วทุบหลังเมทของเธอเบาๆ เมทของเธอคำราม และชายคนนั้นก็ถอยห่างออกไป
เธอไม่รู้ตัวเลยว่าอัลฟ่าแซมกับลูน่าอลิซอยู่ตรงนั้นจนกระทั่งเมทของเธอคำรามเสียงดัง เขากำลังพยายามปกป้องเธอ เธอนึกขึ้นได้อย่างประหลาดใจ เมื่อได้ยินเจ้านายถามว่าเกิดอะไรขึ้น ในที่สุดเธอก็ควบคุมสติตัวเองได้มากพอที่จะบอกพวกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น เธอเจอเมทของเธอแล้ว และเขาเป็นอัลฟ่า
ความคิดนั้นทำให้เธอรู้สึกเวียนหัว จากนั้นเธอก็ถูกลูน่าอลิซดึงเข้าไปกอดแน่น เบลล่าคิดจริงๆ ว่าเธออาจจะซี่โครงหักจากการกอดครั้งนั้น
“โอ้ บี ฉันดีใจกับเธอจริงๆ นะ” อลิซหวีดร้องด้วยน้ำเสียงที่เธอใช้เฉพาะเวลาที่ตื่นเต้นอย่างแท้จริง
“ขอบคุณค่ะลูน่า” เบลล่าพึมพำแล้วก็สังเกตเห็นเมทของเธอยิ้มให้ เขาดูหล่อเหลามากจนเธอคิดอย่างจริงจังว่าตัวเองแทบจะละลายด้วยความสุขบริสุทธิ์
“ผมเกรแฮม แบล็กเฟอร์ อัลฟ่าแห่งฝูงแบล็คมูน ขอทราบชื่อคุณได้ไหมครับ?” เขาถาม
“ฉันเบลล่า ไลท์พอว์ค่ะ อัลฟ่าเกรแฮม ยินดีที่ได้พบคุณ” เธอบอกเขาพร้อมรอยยิ้ม
“เรียกผมว่าเกรแฮม หรือเกรย์ก็ได้ครับ” เขาบอกเธอ เธอพยักหน้าและรู้สึกว่าแก้มร้อนผ่าวขึ้นมา เธอเกลียดเวลามันเกิดขึ้น
ลูน่าเตือนพวกเขาว่าเกรแฮมมาที่นี่เพื่อประชุม และนั่นก็ทำลายมนตร์สะกดสุดท้ายสำหรับเบลล่า เธอกำลังทำตัวไม่เป็นมืออาชีพต่อหน้าเจ้านายทั้งสองคน เธอปั้นยิ้มแบบนักธุรกิจขึ้นมาใหม่ ปกติมันจะฉีกยิ้มได้ง่ายๆ แต่ตอนนี้มันกลับปั้นได้ยากกว่าเดิม
เบลล่าคิดว่าเธอเห็นแววตาผิดหวังในดวงตาของเกรแฮมก่อนที่เธอจะหันไปนำทางพวกเขาไปยังห้องประชุม ทำไมกันนะ? เขาผิดหวังในตัวเธอหรือ?
ก่อนที่ความคิดของเธอจะเตลิดเปิดเปิง เขาก็ตามมาทันและคว้ามือเธอไว้ ประกายความรู้สึกซาบซ่านที่แล่นผ่านมือทำให้เธอจ้องมองมันด้วยความประหลาดใจ แล้วจึงเงยหน้ามองเขา เธอรู้สึกว่ารอยยิ้มตามมารยาททางธุรกิจของเธอถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้มที่จริงใจ
ลูน่าอลิซขอให้เธออยู่ร่วมประชุมด้วย และเธอก็โล่งใจที่ไม่ต้องจากไป เธอไม่อยากปล่อยมือของเกรแฮมเลย เบลล่าเพลิดเพลินกับความรู้สึกซาบซ่านนั้นมากเหลือเกิน เธอรู้สึกว่าเขาดึงเธอเข้าไปใกล้ขึ้นเมื่อเขาสังเกตเห็นมาร์ค และเธอก็อดที่จะยิ้มไม่ได้
หลังจากการแนะนำตัวเสร็จสิ้น พวกเขาก็ไปนั่งลง อัลฟ่าแซม ลูน่าอลิซ และมาร์คต่างนั่งอยู่ฝั่งโต๊ะที่หันหลังให้หน้าต่าง เบลล่าคงจะนั่งเก้าอี้ตัวสุดท้ายฝั่งนั้นถ้าเกรแฮมไม่ดึงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามออกให้เธอ
เธอนั่งลงข้างเกรแฮม มือของเขากุมมือเธอไว้อีกครั้ง หันหน้าไปทางอัลฟ่าแซม
“นี่คือชุดข้อมูลที่เบลล่ารวบรวมไว้เกี่ยวกับเรื่องความปลอดภัย เราจะอธิบายข้อมูลให้พวกคุณฟังในการนำเสนออีกสักครู่ แต่ในชุดข้อมูลของพวกคุณจะมีรายละเอียดมากกว่านี้ หากมีคำถามหรือข้อเสนอแนะ โปรดแจ้งให้เราทราบ หากมีคำถามหลังการประชุม ส่งอีเมลหาเบลล่าได้เลย อีเมลของเธออยู่ในชุดข้อมูลแล้ว และเธอจะดูแลให้พวกคุณได้รับคำตอบอย่างรวดเร็วครับ” อัลฟ่าแซมเริ่มพูด
ขณะที่การนำเสนอเริ่มขึ้น เบลล่าเหลือบมองเมทของเธอ เธอจำเนื้อหาการนำเสนอได้ขึ้นใจหลังจากช่วยจัดทำมันและชุดข้อมูลต่างๆ เกรแฮมกำลังตั้งใจดูการนำเสนออย่างจดจ่อ เธอรู้สึกได้ว่านิ้วหัวแม่มือของเขาลูบไล้หลังมือเธอเบาๆ โดยไม่รู้ตัว มันทำให้รู้สึกผ่อนคลาย
จากนั้นเบลล่าก็เห็นลูน่าอลิซมองมาอย่างขบขัน
‘พวกเธอดูเข้ากันดีนะ’ ลูน่าส่งกระแสจิตบอกเบลล่า
‘ขอบคุณค่ะลูน่า’
‘เขาเป็นคนที่ใครๆ ก็อยากได้นะ’ ลูน่าอลิซเสริม และเบลล่าต้องพยายามกลั้นเสียงคำรามไว้ นี่มันเรื่องอะไรกัน? เธอไม่เคยคำรามเลยนี่นา เธอคิด และไม่เคยทำใส่ลูน่าที่เป็นทั้งเจ้านายและเพื่อนของเธอแน่ๆ
‘แค่หยอกเล่น อยากรู้ว่าเธอจะมีปฏิกิริยายังไง ดูเหมือนเธอเกือบจะคำรามใส่ฉันเลยนะบี’ น้ำเสียงของลูน่าฟังดูขบขัน
‘ฉันรับรองได้เลยค่ะว่าฉันจะไม่ทำอะไรแบบนั้นแน่’ เบลล่าพยายามทำให้เธอเชื่อ
‘อืม ฉันจะปล่อยให้เธอเชื่อแบบนั้นไปก่อนก็ได้ แต่เอาจริงๆ นะบี ฉันดีใจกับเธอนะ’
‘ขอบคุณค่ะ มันมีความหมายกับฉันมากค่ะลูน่า’
การนำเสนอใกล้จะจบลงแล้ว และความสนใจของเกรแฮมก็กลับมาอยู่ที่เธอ เบลล่าสังเกตเห็น เธอยิ้มให้เขาและได้รับรอยยิ้มตอบกลับมา โชคดีที่เธอนั่งอยู่ รอยยิ้มของเขาทำเอาเข่าเธออ่อนยวบ เธอคิด
“การนำเสนอและการอธิบายคร่าวๆ ก็จบลงเพียงเท่านี้ครับ มีข้อคิดเห็นหรือคำถามอะไรไหมครับ?” มาร์คถาม
แกมม่าของเกรแฮมมีคำถามอยู่บ้าง แต่เบลล่าไม่ได้ใส่ใจฟัง เธอควรจะฟัง แต่สมาธิของเธอไม่ได้อยู่ที่บทสนทนาในตอนนั้น มาร์คดูเหมือนจะจัดการได้ และทุกคนก็ดูพอใจ
เบลล่าตระหนักว่านั่นหมายความว่าพวกเขาจะต้องเดินทางกลับแล้ว นั่นทำให้เธอรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย เกรแฮมคงจะคิดได้แบบเดียวกันขณะที่เขาหันไปหาอัลฟ่าแซม
“ผมขอยืมตัวผู้ช่วยของคุณสักครู่ได้ไหมครับ?” เขาถาม
“วันนี้เรามีประชุมกับพวกอัลฟ่าหลายคน” อัลฟ่าแซมลังเล เบลล่ารู้สึกได้ว่าเกรแฮมเกร็งขึ้นมา และโดยสัญชาตญาณ เธอก็วางมือข้างที่ว่างอยู่บนแขนของเขา
“แต่เราพอจะแบ่งเวลาให้เธอได้สักพัก ประชุมครั้งต่อไปยังไม่ถึงเวลา... โอ้ บี ช่วยฉันหน่อยสิ” ลูน่าอลิซเอ่ยถาม เบลล่ามองเวลาในโทรศัพท์ของเธอ
“อีกสิบห้านาทีค่ะ” เธอตอบ
“นั่นแหละ ทำไมพวกเธอสองคนไม่ไปคุยกันในห้องทำงานของฉันล่ะ? ฉันไม่ได้ใช้มาเป็นอาทิตย์แล้ว คุยกันจนกว่าอัลฟ่าคนต่อไปจะมาถึงก็ได้” ลูน่าเสนอแนะ เบลล่าพยักหน้า
“ขอบคุณครับลูน่าอลิซ” เกรแฮมพูดขณะที่เขาลุกขึ้นยืนและช่วยพยุงเบลล่าให้ลุกขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอก เพื่อบีแล้วอะไรก็ได้ทั้งนั้น” เธอตอบขณะที่เกรแฮมพาเบลล่าออกจากห้องประชุม เบลล่าตระหนักว่าเขาไม่รู้เลยว่าพวกเขากำลังจะไปไหน เธอจึงพยักหน้าบอกใบ้เบาๆ ไปทางประตูที่ถูกต้อง