Read with BonusRead with Bonus

หนังสือเล่มที่ 2 - บท 34

นักเดินทาง

“แม่งเอ๊ย!” ตอนนี้กูไม่ได้อ่อนโยนเลยสักนิด

แต่ให้ตายห่าสิ ดูเหมือนเธอจะชอบแบบนี้มากกว่าด้วยซ้ำ

กูรู้สึกเหมือนสัตว์ป่าที่ถูกปล่อย เหมือนไค ยอมจำนนต่อแรงขับทางกายและความรู้สึกอันมอมเมาเมื่อร่างของอเล็กซ่าโอบรัดร่างกูแนบแน่น

แรงบีบของกูอาจทิ้งรอยช้ำไว้บนสะโพกเธอได้ถ้าเธอไม่ใช่นางหมาป่...