ต้องห้าม

บทที่ 9

เจนนิเฟอร์

เมื่อฉันกลับมาจากคลับ ฉันล้มตัวลงบนเตียงโดยไม่แม้แต่จะล้างเครื่องสำอางออก ฉันเหนื่อยมากกับวันนี้ สิ่งที่แย่ที่สุดของวันนี้คือฉันไม่สามารถเอาเรื่องของผู้ชายสูงเข้มและหล่อคนนี้ออกจากหัวได้ ฉันพยายามจะหลับ แต่เขาก็ยังอยู่ในความคิดของฉันตลอดเวลา เมื่อฉันหลับไป ฉันฝันถึงเขาทั้งหมด ฉันยังสามารถได้กลิ่นของเขาในความฝันได้เลย เมื่อเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในเช้าวันถัดมา ฉันรู้สึกว่าช่องคลอดของฉันเปียกชุ่ม ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าฝันจะทำให้ฉันเปียกขนาดนี้ แต่ให้ตายเถอะ ผู้ชายคนนั้นเก่งมากกับการใช้แส้ มือของเขา และอย่าลืมเรื่องอวัยวะเพศของเขาเลย 'ให้ตายเถอะ เจนนี่ เธอทำเรื่องนี้พังแน่ๆ' ฉันคิดในขณะที่ลุกขึ้นเตรียมตัวไปบ้านพ่อ ฉันอาบน้ำล้างเครื่องสำอางจากคืนก่อนและควันบุหรี่ออกจากผม ฉันจัดทรงผมใหม่และแต่งหน้าอีกครั้ง ฉันตัดสินใจใส่ชุดเรียบร้อยสำหรับวันอาทิตย์และจับคู่กับรองเท้าผ้าใบเพราะฉันเบื่อรองเท้าส้นสูงสุดสัปดาห์นี้แล้ว เมื่อเสร็จแล้ว ฉันออกจากอพาร์ตเมนต์ใน Audi Q8 ของฉัน ฉันรักรถคันนี้มาก ฉันไม่ได้ซื้อเอง พ่อซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดปีที่แล้ว ฉันอยากได้ Audi มานานแล้วและพ่อก็รู้ดีจึงใช้จุดนี้เป็นข้ออ้างเพื่อให้ฉันยอมรับของขวัญนี้ หลายคนถามฉันว่าทำไมฉันทำงานหนักขนาดนี้ ทำไมไม่ใช้เงินจากกองทุนทรัสต์ ทำไมไม่รับเงินจากพ่อของฉัน ซึ่งพ่อของฉันก็เป็นหนึ่งในคนเหล่านั้น แต่ฉันมีศักดิ์ศรีและอยากสร้างสิ่งที่เป็นของตัวเอง ฉันไม่อยากให้เงินของพ่อซื้อทุกอย่างให้ฉัน ฉันอยากประสบความสำเร็จในโลกนี้ด้วยตัวเอง ฉันโง่หรือเปล่า อาจจะ แต่ฉันก็เป็นแบบนี้

ฉันหยุดที่สตาร์บัคส์ก่อนจะขับไปยังบ้านของพ่อ ฉันสั่งวานิลลาไอซ์ลาเต้ ตลอดทางไปยังบ้านของพ่อ ฉันฟังเพลงแต่ก็คิดถึงวิธีที่จะพบกับผู้ชายสูงเข้มและหล่อคนนั้นอีกครั้ง ฉันจะไปคลับทุกคืนวันศุกร์และหวังว่าเขาจะปรากฏตัวอีกครั้ง เพราะเขามีห้องดันเจี้ยนที่คลับนั้น โอกาสที่เขาจะปรากฏตัวอีกครั้งจึงสูงมาก

เมื่อฉันขับเข้าไปในบริเวณบ้าน ฉันได้ข้อสรุปว่าฉันจะไปคลับทุกคืนวันศุกร์โดยไม่ข้ามสักคืนจนกว่าจะพบเขาอีกครั้ง แล้วฉันจะยอมรับการลงโทษที่ไม่ได้รับเบอร์โทรจากเขา ใช่ เขาอันตรายและฉันอาจจะตกหลุมรักเขา แต่ฉันอาจจะต้องก้าวข้ามจากไคล์ คืนที่ผ่านมานี้เป็นสัญญาณชัดเจนว่าฉันต้องก้าวข้าม ฉันเช็คเครื่องสำอางในกระจกในรถอย่างรวดเร็วเพื่อให้แน่ใจว่ารอยจูบถูกปกปิด ฉันไม่อยากตอบคำถามสิบข้อจากพ่อ

ฉันพูดกับตัวเอง 'เธอทำได้ เจนนิเฟอร์ แค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น เธอรับมือได้' หลังจากที่ให้กำลังใจตัวเองเสร็จ ฉันก็ลงจากรถ SUV และเดินไปที่ประตูหน้าบ้าน ก่อนที่ฉันจะเคาะประตู จอร์จ พ่อบ้านก็เปิดประตูให้ฉัน "คุณหนูรินน์" "สวัสดีจอร์จ พ่ออยู่ในห้องทำงานไหม?" "ใช่ครับ คุณหนู ต้องการกาแฟไหมครับ?" "ไม่ล่ะ ขอบคุณจอร์จ ฉันเพิ่งดื่มมา" "ถ้าต้องการอะไรบอกได้นะครับ คุณหนู" "จะทำ ขอบคุณจอร์จ" ฉันเดินเข้าไปในห้องทำงานของพ่อ เขานั่งอยู่หลังโต๊ะ "โอ้ เจนนี่ เธอมา" เขาพูดแบบนี้ทุกวันอาทิตย์และทุกวันอาทิตย์ฉันก็มาที่นี่ "สวัสดีค่ะพ่อ" "ดีใจที่ได้เห็นลูกสาวของพ่อ" เขาลุกขึ้นและกอดฉัน "นั่งสิ เล่าให้พ่อฟังหน่อยว่าร้านเล็กๆ ของลูกเป็นยังไงบ้าง?" ฉันต้องกัดฟันทุกครั้งที่เขาพูดแบบนี้ สำหรับเขามันเป็นแค่ร้านเล็กๆ แต่สำหรับฉันมันคือโลกของฉัน "ดีมากค่ะ ขอบคุณพ่อ" "ดีๆ แล้วลูกมีสมุดบันทึกกับลูกไหม?" "ทำไมคะ?" "พ่อมีปาร์ตี้ที่ต้องไปคืนวันอังคาร เป็นงานที่บ้านของอาร์โล เป็นงานต้อนรับเพื่อนเก่าของเรา"

"ทำไมต้องงานเลี้ยงแบบเป็นทางการด้วย ถ้ามันเป็นแค่งานต้อนรับกลับบ้าน?" ฉันถามอย่างงงๆ

"เธอก็รู้จักเมียของอาร์โล ถ้าแม่ของเธอยังอยู่ ฉันก็อยากจะจัดงานเลี้ยงนี้เองนะ เธอเห็นไหมว่าเพื่อนคนนี้ โรมีโอ ช่วยฉันซื้อธุรกิจแรกของฉัน ถ้าไม่มีเขา เราก็คงไม่รวยขนาดนี้"

"อ๋อ เข้าใจแล้ว แล้วทำไมฉันต้องไปด้วยล่ะ ถ้ามันเป็นแค่เพื่อนเก่า?"

"เจนนี่ อย่าทำตัวลำบากใจเลย เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบไปงานเลี้ยงคนเดียว แม้ว่าจะเป็นงานของเพื่อนเก่าก็ตาม"

"ก็ได้พ่อ ฉันจะไปด้วย ไม่ต้องห่วง แต่พ่อก็รู้ว่าฉันต้องกลับบ้านก่อนห้าทุ่มนะ"

"เจนนิเฟอร์ ถ้าเธอมาทำงานกับฉัน เธอก็ไม่ต้องตื่นเช้าแบบนี้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงทำแบบนี้"

"เราจะไม่เถียงเรื่องนี้อีกได้ไหมพ่อ?"

"ก็ได้ ก็ได้ ฉันไม่อยากทะเลาะกับเธอเรื่องงานอดิเรกของเธอ"

"พ่อ"

เขายกมือขึ้นในอากาศ "ขอโทษ ขอโทษ งานของเธอ" เขาพูดเหมือนเยาะเย้ยฉัน "ไปกินข้าวกันเถอะ"

พวกเราเดินไปที่ห้องอาหาร และโต๊ะก็ถูกจัดเตรียมไว้เสมอ เมื่อเรานั่งลง จอร์จก็เข้ามาและรินไวน์ให้พวกเรา จากนั้นเชฟก็นำอาหารเรียกน้ำย่อยมาเสิร์ฟ "ขอบคุณครับ/ค่ะ" ทั้งพ่อและฉันพูดพร้อมกัน ถ้ามีสิ่งหนึ่งที่แบรดฟอร์ด รินน์ทำให้แน่ใจว่าฉันและพี่ชายของฉันมี ก็คือมารยาทที่ดี คุณต้องพูดว่า 'ขอ' 'ขอบคุณ' และทักทายคนอย่างถูกต้อง พ่อและฉันกินอาหารเรียกน้ำย่อยกันเงียบๆ

"เมื่อคืนพ่อทำอะไรบ้าง?" ฉันถาม พ่อกับฉันไม่มีอะไรมากที่จะคุยกัน ใช่ มันแปลก ฉันรู้ โดยเฉพาะเพราะฉันไปกับเขาเกือบทุกงาน และฉันมาที่บ้านเขาทุกวันอาทิตย์ แต่ฉันคือทั้งหมดที่เขามี และลูกสาวต้องทำสิ่งที่ลูกสาวต้องทำ สิ่งที่ถูกต้อง "ไม่มากนัก ฉันอ่านหนังสือแล้วก็นอนเร็ว แล้วเธอล่ะ?"

"ฉันกับเพื่อนๆ ไปที่คลับ X มา"

"โอ้ แปลกดีนะ คลับนั้นเป็นของเพื่อนที่ฉันพูดถึง"

"โอ้" จะพูดอะไรได้อีกล่ะ หมายถึงเพื่อนของพ่อทุกคนแก่และมีพุงนิดหน่อย พวกเขาเป็นชายแก่ที่ชอบไปตีกอล์ฟ แต่พ่อดูเหมือนจะชอบพูดถึงเขา ฉันใช้โอกาสนี้ถามต่อ "แล้วเพื่อนคนนี้มาจากไหน?"

"ภรรยาเก่าของเขาอยากอยู่ที่ลอสแองเจลิส และตอนนี้ที่พวกเขาหย่ากัน เขาก็กลับบ้านแล้ว"

"ฟังดูเหมือนพ่อดีใจมากเลยนะ"

"ใช่ ฉันคิดถึงเขา เราเคยสนิทกันมาก"