บทที่ 8
เจนนิเฟอร์
คิม โอลิเวีย สการ์เล็ต และฉันพากันไปที่ฟลอร์เต้นรำ ทุกคนคลั่งไคล้ดีเจกันมาก ฉันเดาว่าเขาก็ไม่เลวเลยนะ แต่ที่ว่าคลั่งไคล้กันนั้นไม่ได้หมายถึงเพลงของเขาหรอก แต่หมายถึงหน้าตาของเขามากกว่า ส่วนฉันน่ะ มีแต่คนเดียวในใจ เขาสูง ผิวเข้ม และหล่อมากๆ ฉันเริ่มโทษตัวเองที่หายไปจากเขา พวกเราเต้นกันและโอลิเวียก็ไปเอาเตกีล่ามาเพิ่ม หลังจากแก้วที่สอง ฉันตัดสินใจพอแล้ว พรุ่งนี้ต้องไปกินข้าวกับพ่อ ทำตัวให้สร่างเมายังยากเลย แล้วถ้าแฮงค์ล่ะจะเป็นยังไง ฉันเปลี่ยนไปดื่มน้ำแทน ทุกคนไม่พอใจกันแต่ฉันไม่ยอมแพ้ต่อแรงกดดันจากเพื่อนหรอก ฉันสามารถสนุกได้โดยไม่ต้องดื่มมาก พวกเราเต้นกันประมาณห้าเพลงก่อนที่ฉันจะบอกพวกเขาว่าฉันต้องพักสักนิด คิมและโอลิเวียทำหน้าบึ้งใส่ฉันแต่ยังเต้นต่อไป สการ์เล็ตมากับฉัน
พวกเราเดินออกไปที่สระว่ายน้ำเพื่อหาที่เงียบๆคุยกัน เราหาที่ห่างจากคนอื่นซึ่งยากมากเพราะคนเยอะมาก “เป็นไงบ้างสการ์เล็ต?” ฉันรู้ว่าสการ์เล็ตมีปัญหากับแฟนและเธอไม่ชอบพูดเรื่องนี้ต่อหน้าคิม ฉันไม่แน่ใจว่าทำไมแต่ฉันเคารพเธอ “ฉันไม่รู้ เจน” “หมายความว่าไงไม่รู้?” “ฉันไม่รู้ว่าการทะเลาะกันตลอดเวลานี้คุ้มค่าหรือเปล่า” “คิดจะเลิกกับเขาเหรอ?” “พูดตรงๆนะ ใช่ แต่ฉันจะไปไหนได้ล่ะ ฉันคิดว่านั่นคือเหตุผลเดียวที่ฉันยังอยู่กับเขา เพราะฉันไม่มีที่ไป” “สการ์เล็ต เธอสามารถมาอยู่กับฉันได้” “จริงเหรอ? ฉันรู้นะว่าเธอชอบความเป็นส่วนตัว” “ใช่ ฉันจริงจัง และฉันไม่อยากให้เธออยู่ในความสัมพันธ์ที่เป็นพิษ จำได้ไหมว่าฉันเคยผ่านมาแล้ว ฉันรู้ว่าเธอรู้สึกยังไง” “แต่เรื่องความเป็นส่วนตัวของเธอล่ะ?” เธอถามฉัน “สการ์เล็ต ตราบใดที่เธอไม่ต้องการรู้ว่าฉันอยู่ไหนตลอด 24 ชั่วโมง หรือบอกคนอื่นว่าฉันไม่กลับบ้านเมื่อคืน ฉันก็โอเค” “ฉันไม่มีวันทำแบบนั้น เจน เธอรู้ดี” “งั้นเธอก็มีที่ไปแล้ว อย่าอยู่ในความสัมพันธ์ที่เป็นพิษ เขาน่าจะรู้ว่าเธอไม่มีที่ไป และนั่นคือเหตุผลที่เขาปฏิบัติต่อเธอแบบนี้” “น่าจะใช่ ฉันไม่เคยคิดแบบนี้มาก่อน” “สการ์เล็ต มันขึ้นอยู่กับเธอ เธอรู้ว่าฉันไม่ยื่นจมูกไปยุ่งเรื่องคนอื่น เมื่อไหร่ที่เธอพร้อมจะย้ายออก ห้องก็มีให้เธอ” เธอโอบกอดฉันแน่น “ขอบคุณ เจน ขอบคุณมาก” “ไม่เป็นไร สการ์เล็ต ฉันอยู่ตรงนี้เสมอ” พวกเรานั่งดูคนไปสักพัก ฉันพูดว่า “เราควรกลับเข้าไปข้างในก่อนที่คิมจะมาตามหาเรา” “เธอคงจะมาแน่” สการ์เล็ตพูดด้วยเสียงเย้ยๆ โอเค มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างนั้น แต่ฉันไม่ยอมเข้าไปยุ่ง พวกเรากลับไปหาสาวๆ แต่ก่อนอื่นสการ์เล็ตต้องการค็อกเทล ฉันตัดสินใจขอให้บาร์เทนเดอร์ทำค็อกเทลแบบไม่มีแอลกอฮอล์ให้ฉัน แล้วคนอื่นจะคิดว่าฉันดื่มแต่จริงๆแล้วไม่ใช่ เมื่อเราได้ค็อกเทลแล้ว เรากลับไปหาคิมและโอลิเวีย คิมกำลังเกาะหนุ่มคนหนึ่งเต้นแบบเซ็กซี่กับเขา ส่วนโอลิเวียเต้นคนเดียว “เรากลับมาแล้ว โอลิเวีย” เราตะโกนแข่งกับเสียงเพลง “ขอบคุณพระเจ้า”
การพูดว่า "คิมเป็นคนที่ซ่าและบ้าบอที่สุดในกลุ่มเรา" อาจจะเป็นการพูดที่น้อยไป แต่เราก็รักเธออยู่ดี พวกเราสามคนเริ่มเต้นและหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน คนชนเราและเราชนคน มันเป็นส่วนหนึ่งของบรรยากาศโดยเฉพาะเมื่อมันเต็มขนาดนี้ ในช่วงหนึ่งฉันเห็นดวงตาของโอลิเวียกับสการ์เล็ตเบิกกว้าง "อะไร?" ฉันตะโกนถามพวกเธอ "อย่ามองตอนนี้นะ แต่ไคล์เห็นเธอแล้วและกำลังเดินมาหาเรา" "โอ้ย แม่งเอ้ย ฉันไม่อยากเจอเขาเลย ฉันไปล่ะ" "พวกเราจะไปกับเธอ" "ไม่ต้องหรอก พวกเธอสนุกกันเถอะ ฉันจะโอเค" "แน่ใจนะ?" สการ์เล็ตถาม "แน่ใจ สนุกกับคืนของพวกเธอเถอะ" ฉันเริ่มเดินออกจากฟลอร์เต้นรำ แต่ก่อนที่ฉันจะถึงประตู ทางหนีของฉัน มีคนจับแขนฉัน ใช่ คนคนนั้นคือไคล์ ฉันหันกลับไปและมองเขาด้วยสายตาโกรธ
"ปล่อยฉันไปเถอะ ไคล์" "ฉันต้องการคุยกับเธอ" "เรื่องอะไร? เราไม่มีอะไรจะพูดกันแล้ว" "ฉันมีเรื่องมากมายจะพูดกับเธอ" ฉันหลุดจากการจับของเขาและเดินไปที่ประตู ฉันเดินออกไปในคืนที่ชื้นของลาสเวกัส ขณะที่ฉันเดิน ฉันสั่ง Uber "เจนนิเฟอร์ ฉันกำลังพูดกับเธอ!" เขาตะโกนใส่ฉันจนทำให้บอดี้การ์ดที่ฉันรู้จักหันมามองเรา "ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเธอ ไคล์ ปล่อยฉันไปเถอะ" "แต่ฉันต้องการเธอกลับมา" ฉันหยุดเดินทันที "เธอพูดอะไรนะ?" "ฉันบอกว่าฉันต้องการเธอกลับมา" "ฉันเคยให้สัญญาณอะไรเธอไหมในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมาว่าฉันจะพิจารณารับเธอกลับมา?" "ไม่ แต่ฉันฝันได้ใช่ไหม?" "สิ่งเดียวที่เธอฝันถึงคือทรัพย์สมบัติของพ่อฉันและการรับรอง VIP เธอไม่ต้องการฉัน เธอต้องการสิ่งที่ฉันให้เธอได้" "นั่นไม่จริง" เขาจับแขนฉันอีกครั้ง บอดี้การ์ดมาถึงฉันอย่างรวดเร็วจริงๆ จนฉันแทบไม่เชื่อ "ปล่อยมือจากเธอ" เขาบอกไคล์ "นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย" "ชัดเจนว่า มิส.รินน์ไม่ต้องการคุยกับเธอ กรุณาปล่อยเธอไป" บอดี้การ์ดพยายามอีกครั้ง ไคล์ทำผิดพลาดโดยการผลักบอดี้การ์ด จากนั้นบอดี้การ์ดผลักเขากลับและเขาล้มลงกับพื้น ฉันอยากหัวเราะให้ดังแต่ฉันกลั้นไว้ ขณะที่ไคล์ยังนอนอยู่บนพื้น ฉันถามบอดี้การ์ด "นายชื่ออะไร? ขอโทษนะ ฉันไม่เคยถาม" "เจพี มิส.รินน์" "ขอบคุณมาก เจพี และฉันชื่อเจนนิเฟอร์ หรือเจน" "ยินดีครับ เจน" Uber ของฉันมาถึงและเจพีเปิดประตูให้ฉัน ก่อนที่เขาจะปิดประตู ฉันได้ยินไคล์ตะโกน "ฉันจะเอาเธอกลับมาให้ได้" 'ในฝันของเธอน่ะ' ฉันคิดขณะที่คนขับ Uber พาฉันกลับบ้าน