Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 21

ซินเธีย ดิออน:

ในขณะที่เขารอให้ฉันวิ่งต่อไป ฉันก็ถึงขีดจำกัดของตัวเอง ฉันไม่สามารถไปต่อได้อีกแล้ว

"ฉันไป---ไม่ไหวแล้ว," ฉันพูดเบา ๆ ขณะที่คุกเข่าลงและวางมือบนเข่า ความเหนื่อยล้าทำให้ฉันรู้สึกเหมือนจะเป็นลมทุกเมื่อ

"อย่า---," เขาเริ่มพูด แต่ฉันสังเกตเห็นผู้ช่วยของผู้อำนวยการเดินเข้ามาหาแอตติคั...