Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 21: ปล่อยฉันเข้า

บทที่ยี่สิบเอ็ด: ให้ฉันเข้าไป

เอเลน่า

อากาศรอบตัวเราสงบเงียบ เบอร์นาร์ดยังคงอยู่ในร่างหมาป่า มองไปในทิศทางที่หมาป่าวิ่งหนีไป หัวใจของฉันเริ่มกลับมาเต้นปกติอีกครั้งเมื่ออะดรีนาลีนค่อยๆ หายไป ฝนยังคงตกอยู่แต่มีฟ้าแลบและฟ้าร้องก็ค่อยๆ สงบลง ฉันเช็ดโคลนที่กระเด็นมาติดหน้าฉันออก ฉันไม่กล้ามองไปทางเขาเพ...