ฉันกำลังเลิกรากับคุณ
มุมมองของจัสมิน
"เธอพูดว่าอะไรนะ?" ฉันถามด้วยความไม่เข้าใจในทุกคำที่เพิ่งได้ยิน
ผู้หญิงคนนั้น หน้าตาเหมือนเป็นคนอิตาลี ถ้าตัดสินจากลักษณะใบหน้า เธอบีบหน้าด้วยความหงุดหงิดที่เริ่มก่อตัวขึ้น
หวังว่าเธอจะให้อภัยฉันนะ แต่ตอนนี้ฉันยังสับสนมากเลย ตอนแรกฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับความง่วงหนัก ไม่แน่ใจว่าฉันอยู่ที่ไหน แต่แล้วโคมไฟระยิบระยับ ห้องนอน ผ้าปูที่นอน กลิ่นเซ็กส์ และกลิ่นหอมเย้ายวนของผู้ชายจากเมื่อคืนก็ทำให้ฉันจำได้
ฉันอ้าปากค้าง จำได้ว่าฉันทำอะไรเมื่อคืนนี้ ฉันรู้สึกเร่าร้อนอย่างบ้าคลั่ง และเมื่อเขาจูบฉัน ฉันก็จับเสื้อของเขาอย่างไม่อาย ขอร้องให้เขามีเซ็กส์กับฉัน
"เธอกำลังเล่นกับจิตใจของฉันนะ ที่รัก มันอันตรายมาก" เสียงทุ้มของเขาเตือน แต่ฉันก็เร่าร้อนเกินกว่าจะห้ามตัวเองได้
แล้วเขาก็ยอมรับข้อเสนอของฉันอย่างสง่างาม กดฉันลงบนเตียงและพาฉันผ่านความสุขจากครั้งหนึ่งไปอีกครั้ง ฉันจำได้ทุกอย่าง และตอนนี้มันไม่ดูน่าสนใจอีกต่อไปแล้ว
เพราะมันหมายความว่าฉันเพิ่งนอกใจแฟนของฉัน กับคนแปลกหน้า ฉันเพิ่งนอกใจแชด พระเจ้า ได้โปรดให้อภัยฉันด้วย!
แต่ความตื่นตระหนกหยุดลงเมื่อฉันสังเกตเห็นว่าฉันอยู่คนเดียวในห้องสูทนี้ ไม่มีวี่แววของผู้ชายจากเมื่อคืน และแล้วผู้หญิงคนนี้ก็เดินเข้ามาและบอกข้อมูลที่ค่อนข้างช็อก ช็อกจนฉันไม่สามารถเข้าใจได้
"สุภาพบุรุษจากเมื่อคืน..."
"มิเคลันเจโล" ฉันแทรกเข้ามา เพื่อให้แน่ใจว่าเธอกำลังพูดถึงเขา
"ใช่ เขา เขาบอกว่าเขาต้องไปแต่เช้า ดังนั้นฉันควรช่วยคุณทำความสะอาดและให้หนึ่งในบอดี้การ์ดขับรถพาคุณกลับบ้าน เขาบอกว่าคุณทั้งสองอาจจะไม่เจอกันอีก ดังนั้นฉันควรบอกคุณว่าเมื่อคืน..." เธอหยุด หน้าแดงด้วยความโกรธหรืออิจฉา ไม่แน่ใจ "...ว่าเมื่อคืนเป็นคืนที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี" เธอพูดคำเดิมซ้ำๆ เหมือนเธอเปิดเทป
"ว้าว" ฉันถอนหายใจด้วยความไม่เชื่อ ดึงผ้าปูที่นอนเข้ามาใกล้ตัวเพื่อปกปิดร่างกาย น้ำตาเริ่มไหลเมื่อฉันทบทวนเหตุการณ์ ก่อนอื่นฉันเมา แล้วก็ถูกคนแปลกหน้าที่ฮอตพาตัวไป จากนั้นฉันก็ใช้เวลาคืนกับเขา แต่เช้านี้เขาหายไป ทิ้งแค่ข้อความผ่านผู้หญิงที่หงุดหงิดนี้ ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนเป็นโสเภณีที่ได้รับค่าจ้างและทำงานเมื่อคืน
เพราะจะอธิบายการปฏิบัติที่น่าดูถูกนี้ได้อย่างไร? เขาหนีไปแต่เช้า แต่ต้องบอกให้โลกรู้ว่าเราใช้เวลาคืนด้วยกัน แล้วถ้า...แชดรู้ล่ะ?
ความสัมพันธ์ของฉันจะพังทลาย ทั้งหมดเพราะคนแปลกหน้า!
"กรุณาไปอาบน้ำเถอะค่ะ เชฟจะนำอาหารมาให้คุณในไม่ช้า"
"ฉันไม่หิว" ฉันพูดกลั้นน้ำตาในขณะที่ลุกจากเตียง "ฉันแค่อยากออกไปจากที่นี่"
"ตามที่คุณต้องการค่ะ"
ฉันอาบน้ำอย่างยาวนาน พยายามล้างทุกสิ่งที่เหลือจากเมื่อคืน แต่มีจุดหนึ่งที่คอรู้สึกเจ็บและฉันครางด้วยความเจ็บปวด
มองดูมันในกระจก ฉันอ้าปากค้างกับแผลลึกเกินกว่าจะเรียกว่าเป็นรอยจูบ มันคืออะไร? ฉัน...ฉันถูกทำเครื่องหมายหรือเปล่า?
"คุณคะ? ชุดของคุณพร้อมแล้ว" ผู้หญิงคนนั้นเรียกจากนอกประตู
"โอเค ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้" ฉันพูดขณะที่เช็ดตัวอย่างรีบเร่ง
ฉันออกจากห้องน้ำและแต่งตัว เธอนำทางขณะที่เราออกจากห้องสูท ฉันอยากกลับทางเดิมที่ฉันเดินโซเซเข้ามาเมื่อคืน แต่เธอจับมือฉัน
"ผับอยู่ข้างล่างนั่น แล้วมันก็เต็มไปด้วยผู้คน"
"แล้วไง?" เมื่อคืนมันก็เต็มไปด้วยคนเมื่อฉันมาที่นี่
"เธอควรใช้ลิฟต์ นั่นดีกว่าที่จะไปทางเดิม สุภาพบุรุษคนนั้นขอร้อง"
"ฉันไม่เข้าใจ..."
"มีการทะเลาะกันที่นั่นเมื่อเช้านี้ เป็นเพราะเธอ ฉันอธิบายเพิ่มเติมไม่ได้ แค่ตามฉันมา" ผู้หญิงพูดอย่างหงุดหงิด ดูเหมือนเธอจะมีปัญหาอะไรบางอย่าง
"ก็ได้" ฉันพูดอย่างไม่แน่ใจว่าเธอหมายถึงอะไร การทะเลาะเพราะฉัน? ฉันไม่เข้าใจ มันเกี่ยวอะไรกับฉัน?
เราขึ้นลิฟต์แล้วไม่นานฉันก็กระโดดขึ้นรถสีดำที่มีกระจกทึบ ขับออกจากบริเวณผับ
หัวใจที่รู้สึกผิดของฉันไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ฉันจึงให้ที่อยู่บ้านของแชดกับคนขับ ฉันต้องไปหาเขา และอาจจะ...บอกเขาว่าฉันทำอะไรเมื่อคืน ฉันหวังว่าเขาจะให้อภัยฉัน มันไม่ใช่เจตนา ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
โอ้ย! อมีเลีย! เธอทิ้งฉันไว้ที่ผับ นี่มันอะไรกัน?
ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมา กดเบอร์ของเธอแต่เธอไม่รับสาย ฉันกดซ้ำๆ แม้ในขณะที่คนขับปล่อยฉันลงหน้าบ้านของแชด
ฉันเข้าไปข้างใน และมุ่งหน้าไปที่อพาร์ตเมนต์ของเขา มีเสียงดังมาจากประตูของเขา เหมือนเสียงกรีดร้อง เกิดอะไรขึ้น?
ฉันหมุนลูกบิดประตูแต่ประตูล็อก ฉันค้นหากุญแจในกระเป๋า เขาเคยให้กุญแจหนึ่งดอกกับฉัน ฉันเปิดประตูและก้าวเข้าไปข้างใน กลายเป็นซีดเมื่อเห็นภาพที่น่าตกใจและไม่น่าเชื่ออยู่ตรงหน้า
แชดกำลังมีเซ็กส์กับอมีเลีย โดยที่เธอถูกเขาตรึงกับผนัง ฉันอ้าปากค้าง และพวกเขาทั้งคู่หันมามองฉัน
เขารีบปล่อยเธอ แต่เธอกลับมีท่าทีเฉยเมย เดินไปที่เตียง เธอลงไปนอนบนเตียง แล้วยิ้มเยาะให้ฉันและโบกมือ
"ไง สาวปาร์ตี้"
แชดคว้ากางเกงขาสั้นของเขาใส่ แล้วเดินมาทางฉันด้วยก้าวที่โกรธ "ออกไปข้างนอก" เขาพูดอย่างหงุดหงิด คว้าแขนฉันและดึงฉันออกไปข้างนอก
ฉันยังคงช็อกเกินกว่าจะตอบสนอง น้ำตาไหลลงมาที่แก้มขณะที่ฉันค่อยๆ ทำความเข้าใจกับสิ่งที่ฉันเพิ่งเห็น "ทำไม..."
"ฉันจะเลิกกับเธอ จัสมิน ฉันควรทำมันนานแล้ว เธอกับฉันไม่เข้ากัน ดังนั้นเรามาเลิกกันเถอะ แทนที่จะยืดเยื้อไปอีก"
"เธอ...เธอจะเลิกกับฉันเพราะอมีเลียเหรอ?"
"ไม่ใช่เพราะเธอ แต่ใช่ ฉันรักเธอ ฉันอยากอยู่กับเธอ ไม่ใช่เธอ ฉันหวังว่าเธอจะเข้าใจและพยายามไม่ทำให้เกิดเรื่องที่นี่ กลับบ้านไป หรือไปที่ไหนก็ตามที่เธอใช้เวลาคืนนี้" เขาเพิ่มด้วยความรังเกียจ
"เธอ...เธอพาฉันไปที่ผับ..."
"โกหกทั้งเพ อมีเลียอยู่กับฉันทั้งคืน ขณะที่เธอบอกฉันว่าเธอไปหาหนุ่มที่ผับ ดีแล้ว อย่างน้อยเธอก็มีแฟนใหม่แล้วเธอจะไม่รู้สึกแย่ที่ฉันเลิกกับเธอ"
"นั่นมันโกหก!" ฉันตะโกนด้วยความทุกข์ และแล้วมันก็โดนฉัน อมีเลียวางแผนใส่ร้ายฉัน เธอ...โอ้พระเจ้า...เธอวางยาให้ฉัน นั่นต้องเป็นเหตุผลที่ฉันรู้สึกแบบนั้นเมื่อคืน อมีเลียวางยาให้ฉัน เพียงเพื่อใส่ร้ายฉันแบบนี้!
เธอทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง? เราเป็นพี่น้องกันตั้งแต่พบกันที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเมื่อฉันอายุสองขวบและเธอสามขวบ เธอจะใจร้ายขนาดนี้ได้ยังไง?
"โกหกเหรอ? แล้วรอยนั่นที่คอของเธอล่ะ?" เขาถาม ชี้ไปที่คอของฉัน "ไอ้บ้านั่นยังทิ้งรอยจูบไว้"
ฉันปิดจุดนั้นด้วยมือ รู้สึกผิดอย่างที่สุด น้ำตาไหลออกมาอีก
"เธอมันน่ารังเกียจ จัสมิน และฉันไม่อยากเห็นหน้าเธออีก ออกไป!"