Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 183

อิซาเบลล่า

เช้าตรู่ที่เงียบสงบห่อหุ้มฉันไว้ขณะที่นั่งอยู่ในครัว มือจับถ้วยชาที่เย็นชืดไปแล้ว ความฝันเมื่อคืนยังคงหลงเหลืออยู่ ชัดเจนแต่ก็ห่างไกลอย่างน่าหงุดหงิด เหมือนคำที่ปลายลิ้น น้ำหนักของมันกดลงที่อกฉัน ไม่ยอมจางหายไปเมื่อกลางคืนละลายเข้าสู่รุ่งอรุณ

ฉันรู้สึกถึงการมาของแอชเชอร์ก่อนจะเห็นเข...