Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 169

แอชเชอร์

ทันทีที่อิซาเบลล่าเดินเข้ามาในบ้าน ผมก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติ เธอพยายามปกปิดมันให้ดี ยุ่งกับลูก้า ทำให้มือและจิตใจของเธอไม่ว่าง แต่ผมมองออก ผมรู้จักเธอดีเกินไป

เธอไม่ได้พูดอะไรมากเมื่อเข้ามา แค่ยิ้มเหนื่อยๆ แล้วก็อุ้มลูก้าขึ้นมาเหมือนเขาเป็นเส้นชีวิตของเธอ นั่นก็เพียงพอแล้ว...