ราชินีอัลฟ่า

บทที่ 152

แจ็กซ์

ผมยืนอยู่ตรงประตูห้องของลูก้า พิงกรอบประตูพลางมองอิซาเบลล่าที่นอนหลับอยู่ เอาจริงๆ ก็คือเธอไม่ได้หลับสนิทหรอก เธอยังคงนอนขดตัวอยู่บนเก้าอี้ตัวเดิมนั้นอีกแล้ว ปฏิเสธที่จะกลับมานอนกับพวกเราในเตียง มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรบีบแน่นในอก แม้ว่าเธอจะอยู่ใกล้ แต่รู้สึกเหมือนเธออยู่ไกลออกไปเป็...