Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 150

อิซาเบลล่า

ดวงอาทิตย์เริ่มจมลงใต้ขอบฟ้า ส่องแสงสีทองอร่ามไปทั่วต้นไม้ขณะฉันเดินเรื่อยเปื่อยไปในเขตของฝูงหมาป่า ฉันเดินแบบไร้จุดหมายมาหลายชั่วโมง ไม่รู้ว่ากำลังไปไหนหรือหวังจะเจออะไร ความคิดในหัวฉันยุ่งเหยิง วนเวียนไปมาด้วยน้ำหนักของสิ่งที่เกิดขึ้น ความจริงที่พวกหนุ่มๆ สารภาพยังคงหนักอึ้งในอก ฉั...