Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 147

แจ็คซ์

ผมเป็นคนแรกที่กลับถึงบ้านหลังจากวันที่ยาวนาน และทันทีที่ก้าวเข้าประตู ผมก็ได้ยินเสียงหัวเราะของลูก้าในห้องนั่งเล่น เสียงนั้นทำให้รู้สึกเหมือนปลดเปลื้องความเหนื่อยล้าทั้งหมด มันเหมือนกับการกดปุ่มรีเซ็ตทุกครั้งที่ได้เห็นเขา

“หวัดดีไอ้หนู” ผมพูดพร้อมกับอุ้มเขาขึ้นมาและลูบหัวเขาเบา ๆ เขาหัว...