Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 138

น็อกซ์

นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นของบ้านฝูงหมาป่าพร้อมกับลูก้าในอ้อมแขนของผม ผมไม่สามารถห้ามความอบอุ่นที่แผ่กระจายไปทั่วร่างได้เลย เจ้าตัวเล็กหลับไปแล้ว นิ้วเล็กๆ ของเขาจับขอบเสื้อของผมไว้แน่นขณะที่เขาหลับอย่างสงบ มันบ้ามากที่ผมรู้สึกรักเขามากขนาดนี้ การเป็นพ่อไม่ใช่สิ่งที่ผมคิดว่าจะมีผลกระทบกับผมม...