Read with BonusRead with Bonus

คุณเป็นหนี้ฉัน

ฉันทำอะไรไม่ได้นอกจากร่วงหล่น ฉันยื่นแขนออกไป พยายามเรียกพลังใดๆ ก็ตามที่พอจะดูดซับได้จากแสงจันทร์เพียงเสี้ยวที่ลอดผ่านหมู่เมฆ ฉันว่างเปล่าและกำลังดิ่งลงด้วยความเร็วที่รู้สึกราวกับแสง ความจริงแล้วฉันรู้สึกขอบคุณความกลัวและอะดรีนาลินที่พลุ่งพล่านอยู่ในเส้นเลือดในตอนนี้ เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่รั้งฉัน...