Read with BonusRead with Bonus

เขาเป็นธรรมชาติ

เอลล่า

พวกเราไม่ได้อยู่ที่น้ำตกนานนัก แสงสุดท้ายของวันเลือนหายไปเป็นสีม่วงเข้มดุจกำมะหยี่ตอนที่ฉันขับรถคันที่ยืมมาเข้าไปจอดในโรงรถขนาดใหญ่ด้านหลังปราสาท ไรอัตต์ไม่พูดอะไรเลยตลอดทางกลับ ฉันเหลือบมองเขาหลายครั้ง สังเกตเห็นแววตาเลื่อนลอยขณะที่เขาเท้าแขนออกไปนอกหน้าต่าง นิ้วมือของเขากางออกรับลม

ตอนนี้พ...