Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 72

บทที่ 27

น้ำเสียงของเธอในตอนที่เอ่ยปากออกมาในที่สุดนั้นแผ่วเบา แต่กลับเฉียบคมราวกับใบมีดที่กรีดผ่านอากาศ “ก็ได้ ฉันจะไป ลูก้า... แต่ฉันจะไม่พานิโคไปด้วย”

คำพูดนั้นทำให้เขาชะงักงัน

เขาตัวแข็งทื่อ หันกลับไปมองเธอช้าๆ ถ้อยคำเหล่านั้นฟังดูไร้เหตุผล แอมเบอร์ยืนอยู่ตรงนั้น ซีดเผือด ดวงตาของเธอดำมืดอย่าง...