จุดจบของการแต่งงาน

บทที่ 62

บทที่ 17

แอมเบอร์เดินไปกับนิโค่ครู่หนึ่ง มือเล็กๆ ของเขาจับมือเธอไว้แน่นจนกระทั่งเขาเริ่มเหนื่อย เธอจึงอุ้มเขาขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนแล้วเดินต่อ น้ำหนักของความคิดในหัวหนักอึ้งยิ่งกว่าลูกชายในอ้อมแขน เมื่อเห็นสวนสาธารณะเล็กๆ ตรงหัวมุมถนน ซึ่งเป็นภาพคุ้นตาจากการเดินเล่นนับครั้งไม่ถ้วน เธอก็ตัดสินใจหยุดพัก...