จุดจบของการแต่งงาน

บทที่ 198

บทที่ 22

การบีบตัวของมดลูกยังห่างกันเกินไป แต่ปากมดลูกของเธอเปิดมากขึ้นแล้ว พวกหมอบอกเธอเช่นนั้น ราวกับมอบความหวัง แต่มันเป็นเพียงถ้อยคำ—ว่างเปล่า ล่องลอยในอากาศ ไร้พลังต่อกรกับความเจ็บปวดรวดร้าวถึงกระดูกที่ทรมานแสนสาหัสซึ่งบีบรัดเธอทุกๆ สองสามนาที

ม่านสีครีมทึมๆ ของห้องคลอดเป็นพยานเพียงหนึ่งเดียว...