Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 179

บทที่ 5

ลมหวีดหวิวอยู่ภายนอกราวกับคณะนักร้องของดวงวิญญาณที่หลงทาง โอบล้อมบ้านหลังเล็กด้วยบทเพลงแห่งความเหงาและน้ำแข็ง หิมะกองสูงขึ้นเรื่อยๆ ปะทะกับหน้าต่าง แสงสลัวภายในกระพริบสู้กับพายุ ที่ไกลออกไป เสียงไซเรนแหลมดังขึ้น — เสียงแห่งความเร่งด่วน แห่งความสิ้นหวัง แต่ที่นี่ ภายในบ้าน มีความอบอุ่นเงียบๆ...