Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 170

บทที่ 57

เช้าวันรุ่งขึ้น ทุกอย่างกลับแย่ลงไปอีก

เกรแฮมตื่นก่อนฟ้าสาง ห้องยังคงอาบไปด้วยแสงสีเทาอ่อน ๆ ไอล่านอนขดตัวเป็นก้อนกลมอยู่ข้าง ๆ เขา ใบหน้าครึ่งหนึ่งฝังอยู่ในหมอน หายใจเบา ๆ และตื้น ๆ เขามองเธออยู่นาน จุดกระเล็ก ๆ บนจมูกของเธอ การขึ้นลงของไหล่ที่อยู่ใต้ผ้าห่ม—คุ้นเคยมาก แต่ก็ไกลเกินเอื้อม

...