Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 158

บทที่ 45

รถแล่นไปอย่างนุ่มนวลตามถนนที่คดเคี้ยว ทิ้งวิลโลว์ครีกไว้เบื้องหลังห่างไกลออกไป ยิ่งขับออกไปไกลเท่าไร ทิวทัศน์รอบข้างก็ยิ่งดูไม่คุ้นตา ทุ่งหญ้าเปิดโล่งแปรเปลี่ยนเป็นหมู่ไม้หนาทึบ เมืองอันเงียบสงบที่เธอรู้จักมาทั้งชีวิตค่อยๆ เลือนหายไปในกระจกมองหลัง

อิสลานั่งตัวแข็งทื่อบนเบาะข้างคนขับ กอดอก...