Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 153

บทที่ 40

ไม่มีเสียงตอบ

ชั่วขณะหนึ่ง เธอยืนตัวแข็งทื่อ ชีพจรเต้นรัวดังสนั่นในหู ความขี้ขลาดในใจกรีดร้องให้ถอยหนี—นี่เป็นโอกาสให้เธอจากไป หลบออกไปก่อนที่จะก้าวข้ามเส้นที่ไม่อาจหวนคืน

แต่แล้ว ด้วยเรี่ยวแรงเฮือกสุดท้ายในแขนขาที่สั่นเทา เธอก็ผลักประตูเปิดออก

ห้องนั้นมืด มีเพียงแสงจันทร์สีเงินจางๆ ส่อ...