Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 152

บทที่ 39

ความหงุดหงิดกัดกินเขาอย่างไม่หยุดยั้งและไม่รู้จักพอ เจาะเข้าไปใต้ผิวหนังเหมือนปรสิตที่เขาไม่สามารถสลัดออกได้ ด้วยเสียงคำรามด้วยความโกรธ เขาคว้าโทรศัพท์แล้วขว้างมันไปที่อีกฝั่งของห้อง เสียงแตกของพลาสติกกระแทกกับผนังแทบไม่พอใจพายุที่กำลังโหมกระหน่ำในใจของเขา กำปั้นของเขากำแน่น กรามขบกันแน่น ...