Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 111

แอมเบอร์นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น แสงแดดยามบ่ายส่องลอดผ่านม่านเข้ามาอย่างอ่อนแรง ทอดเงายาวพาดผ่านพื้นห้อง เธอจ้องมองผนัง สีสันของห้องเลือนรางในสายตา จิตใจล่องลอยไปอย่างไร้จุดหมาย ความเงียบกลายเป็นสิ่งที่อยู่คู่บ้านมาตลอด เป็นความเงียบงันอันหนักอึ้งที่คั่นระหว่างช่วงเวลาแห่งความนิ่งงัน คอยย้ำเตือนเธอถึง...