Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 110

แอมเบอร์นั่งเงียบๆ ในห้องนั่งเล่นที่มีแสงสลัว สายตาของเธอจ้องมองไปยังมุมไกลๆ ของห้องที่เงายาวเหยียดออกไปในแสงบ่ายแก่ๆ แม้ว่าห้องจะอบอุ่น แต่ก็มีความเย็นที่ไม่พูดออกมาเกาะติดตัวเธอ นิ้วมือที่เคยคล่องแคล่วและมั่นใจ ตอนนี้สั่นไหวและอ่อนโยน ขณะที่เธอบิดเส้นผมระหว่างนิ้วมือ แล้วพบว่ามันหลุดร่วงลงในมือ เธ...