Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 110

แอมเบอร์นั่งเงียบๆ ในห้องนั่งเล่นที่มีแสงสลัว สายตาจับจ้องไปยังมุมห้องอันห่างไกลที่เงาทอดยาวในแสงยามบ่ายแก่ แม้บรรยากาศในห้องจะอบอุ่น แต่กลับมีความรู้สึกหนาวเหน็บที่มองไม่เห็นเกาะกุมตัวเธออยู่ นิ้วมือที่เคยคล่องแคล่วและมั่นใจ บัดนี้กลับสั่นเทาและบอบบางขณะบิดม้วนเส้นผมเล่นระหว่างนิ้ว แต่แล้วเส้นผมนั้...