Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 62 - ฉันเป็นเพียงผู้หญิงมนุษย์

เสียงประตูปิดดังปังดึงความสนใจผมไปจากเอกสารในมือ

“กล้วยบ้าเอ๊ย” เอ็มม่าพึมพำจากห้องนอนของเรา ผมฟังเสียงเธอเดินไปเดินมา

บางทีเธอก็ไม่รู้ตัวว่าเสียงดังแค่ไหนสำหรับมนุษย์หมาป่า

แต่ผมชอบนะเวลาเธอเสียงดัง ผมชอบทุกเสียงที่เธอทำ

ผมอยู่ในห้องทำงาน หลังโต๊ะตัวใหม่ กำลังจัดการกับกองเอกสารที่ไม่มีวันหมดสิ้น พ...