Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 35 - อย่าร้องไห้เพื่อนของฉัน

เอ็มม่า

แสงจันทร์สาดส่องเข้ามาในห้องอย่างนุ่มนวล ทาบทาเงาลงบนใบหน้าของเขาขณะที่เขามองออกไปนอกหน้าต่าง เขาแกว่งแก้ววิสกี้ในมืออย่างไร้สติ ฉันคิดว่าฉันคงพูดอะไรผิดไปแน่ๆ เพราะตอนนี้เฮเดรียนไม่สนใจฉันเลย เขาเอียงแก้วขึ้น และฉันมองลำคอเขาขยับขณะดื่มของเหลวสีอำพัน กล้ามเนื้อคอของเขาเกร็ง และมือกำแก้วไว้...