Read with BonusRead with Bonus

บทเจ็ดสิบสอง

ผมไม่ได้ไปไหนจากข้างกายมานีเลย ผมทำไม่ได้ในเมื่อเธอนอนอยู่ตรงนี้ หายใจรวยริน

ห้องพักส่วนตัวของเธอมีห้องน้ำเล็กๆ และนั่นคือที่ที่ผมไป พวกพยาบาลกับลูก้าเป็นคนเอาอาหารมาให้ผม แต่นอกเหนือจากนั้น ผมก็นั่งแช่อยู่บนเก้าอี้ ลุกไปแค่ตอนเข้าห้องน้ำเท่านั้น

ยี่สิบสี่ชั่วโมงแรกผ่านไป แต่เธอก็ยังไม่ตื่น หมอดูไม่...