Read with BonusRead with Bonus

บทหกสิบแปด

ผมมองมณีเดินจากไปและหันกลับมาเมื่อได้ยินเสียงกระแอม

"เอ่อ... เมื่อกี้นี่มันน่าอึดอัดชะมัดเลยเนอะ?" ลูก้าพูด พลางเดินมายืนข้างผม

"ให้ตายสิ" ผมพึมพำกับตัวเอง "ไม่รู้เลยว่าทำไมเธอถึงทำตัวแบบนี้ ทุกอย่างมันก็ดีมาตลอดตั้งแต่เรากลับจากปารีส ตอนนี้ฉันไม่รู้เลยว่าเธอโกรธอะไรฉัน"

"ฉันว่าฉันพอจะรู้เหตุผลนะ" ล...