Read with BonusRead with Bonus

บทสี่สิบหนึ่ง

อือ... ฉันครางเสียงอู้อี้ ซุกหน้าลงกับผ้าปูที่นอน "ทำไมมันสว่างจ้าอย่างนี้นะ" ฉันพึมพำ ใช้หมอนปิดหัว

ปกติฉันต้องปิดม่านในห้องนอนให้สนิทเสมอ แล้วทำไมมันถึงเปิดอยู่ล่ะ? และตอนนั้นเองที่ฉันนึกขึ้นได้ ฉันลืมตาขึ้น ยังคงง่วงงุนอยู่เล็กน้อย แล้วหันไปมองเตียงอีกฝั่ง แต่กลับพบว่ามันว่างเปล่าไร้ร่องรอยของซิน...