Read with BonusRead with Bonus

บทที่สามสิบห้า

ขณะที่เราออกจากตึกไปยังสถานที่จัดงานเลี้ยงเต้นรำประจำปี ผมจับจ้องไปยังผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างผมในรถยนต์ ตอนแรกผมปฏิเสธที่จะไปงานเลี้ยงเพราะไม่อยากแสร้งทำเป็นเข้ากับใครได้ ในเมื่อเป้าหมายเดียวของพวกเขาคือการอวดรวย แต่ลูก้าก็เกลี้ยกล่อมผมว่าครั้งนี้ผมควรไป แม้จะต้องอยู่แค่ชั่วโมงเดียวก็ตาม ดีกว่าที่จะโ...