Read with BonusRead with Bonus

บทที่สามสิบสาม

ฉันกับโซอี้ใช้เวลาที่เหลือของวันอยู่ด้วยกัน เราตัดสินใจกินมื้อค่ำกันในห้องของฉันแทนที่จะเป็นห้องอาหาร ซึ่งฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร เธอขอตัวกลับไปพักผ่อน พอฉันล้มตัวลงนอนในที่สุด แน่นอนว่าฉันก็ข่มตาหลับไม่ลง ฉันใช้เวลาสักพักกว่าจะหลับ แต่พอหลับไปแล้ว มันก็เนียนนุ่มเสียจนความฝันเลื่อนไหลเข้ามาแทนที่ความคิดฟ...