Read with BonusRead with Bonus

บทที่ยี่สิบแปด

ฉันเอนหลังพิงเก้าอี้โซฟา เอนศีรษะมองเพดาน หลับตาลงตอนที่ประตูเปิดออก ฉันรู้ว่าเป็นใครโดยไม่ต้องลืมตา มีเพียงคนเดียวที่กล้าเข้ามาในห้องฉันโดยไม่ขออนุญาต

ฉันลืมตาขึ้นและเห็นลูก้าเดินเข้ามา เขาปิดประตูตามหลัง พิงประตูแล้วกอดอก

"เอาจริงดิ?" เขาถามพลางจ้องมองฉัน ใบหน้าเรียบเฉยไร้ความรู้สึก

"ฉันจำเป็นต...