Read with BonusRead with Bonus

บทร้อยหกสิบเก้า

"ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคุณถึงไม่บอกฉันว่าเรากำลังจะไปไหน ฉันรู้สึกเหมือนเราเดินมาหลายชั่วโมงแล้ว" ฉันได้ยินเสียงซินหัวเราะเบาๆ ขณะที่เขายังคงพาฉันไปที่ไหนก็ไม่รู้ ดวงตาของฉันถูกปิดตา ทำให้ยากที่จะรู้ว่าเราอยู่ที่ไหน

"อดทนหน่อยนะที่รัก อีกอย่าง มันเพิ่งผ่านไปแค่สามนาทีตั้งแต่เราลงจากรถ"

ฉันส่ายหัว ...