Read with BonusRead with Bonus

บทที่สิบหก

เที่ยงวันแล้วตอนที่ฉันตื่นจากการหลับใหลในที่สุด เหมือนเมื่อเช้า ฉันนอนอยู่บนเตียง หันหน้าไปทางหน้าต่าง จ้องมองมันอย่างเหม่อลอย เพราะไม่มีอะไรทำและกลัวที่จะออกจากห้อง เพราะไม่อยากเจอหน้าซิน ไม่ใช่ว่าจะมีอะไรหยุดเขาได้หรอกถ้าเขาตัดสินใจจะเดินเข้ามาในห้องนี้

ฉันถอนหายใจ เอามือกุมท้องเมื่อมันร้องประท้วง...