Read with BonusRead with Bonus

บทร้อยห้าสิบเก้า

พอเราทานอาหารเย็นเสร็จ สเตฟานีก็จูงมือฉัน แล้วเราสองคนก็เดินออกจากห้องอาหาร ทิ้งซินกับครอบครัวที่เหลือไว้ข้างหลัง

"ฉันดีใจกับแกนะ มานี แต่นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย" เธอตะโกนกระซิบ "ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เราเริ่มมีความลับต่อกันเหรอ" ฉันถอนหายใจแล้วหลับตาลง

"ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเก็บเป็นความลับนะ" "ฉันแค่ไม่รู้ว...