นางฟ้าของมาเฟีย

บทที่สิบห้า

พอฉันรู้สึกตัวอีกครั้งก็เป็นตอนเช้าแล้ว แดดจ้าที่สาดส่องใบหน้าไม่ได้ช่วยอะไรเลยนอกจากทำให้อาการปวดหัวที่ฉันเป็นอยู่แย่ลง

ฉันกวาดสายตามองไปรอบห้อง ก่อนจะหยุดอยู่ที่ประตูซึ่งยังคงล็อกอยู่จากด้านใน ทำให้ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อรู้ว่าซินไม่ได้อยู่ในสายตา

ฉันยังคงนอนอยู่ในท่าเดิมบนเตียง นอนตัวชาสงสัยว...