Read with BonusRead with Bonus

บทร้อยสี่สิบสี่

"อมอเร่" ฉันรู้สึกว่ามีคนเขย่าตัวปลุกฉัน และฉันก็ปัดป้อง ฉันคราง ซุกหน้าลงกับหมอนมากขึ้น "เร็วเข้า ที่รัก คุณต้องตื่นได้แล้ว" เป็นซินนี่เอง นิ้วของเขาลูบไล้ใบหน้าฉัน

"ไม่เอา" ฉันงอแง "ฉันอยากนอนต่ออีกหน่อย" ฉันได้ยินเสียงหัวเราะแหบพร่าของเขา

"ผมรู้ ที่รัก แต่นี่มันเที่ยงแล้วนะ แล้วคุณก็ยังไม่ได้กินอ...