Read with BonusRead with Bonus

บทร้อยสี่สิบสาม

"นะคะ ได้โปรดเถอะนะ" ฉันทำหน้าอ้อนวอนสุดชีวิต

"ไม่ได้หรอกมณี คุณต้องพักผ่อน" ซินพูด "แล้วก็พยายามได้ดีนะเรื่องทำหน้าอ้อนน่ะ แต่ไม่ว่าคุณจะดูน่ารักน่าเอ็นดูแค่ไหน ผมก็ไม่หลงกลหรอก"

ฉันพ่นลมหายใจฟึดฟัด เดินออกจากเตียงไปยังระเบียง ฉันพยายามเกลี้ยกล่อมให้เขาอนุญาตให้ฉันออกจากบ้านบ้าง แม้จะแค่ชั่วโมงเดีย...