Read with BonusRead with Bonus

บทร้อยสี่สิบหนึ่ง

“ทำไมเธอไม่ตื่นสักที” ผมเดินวนไปวนมารอบห้อง ขณะที่มณีหลับตาอยู่บนเตียง สามวันแล้วตั้งแต่เราช่วยเธอจากโซอี้ หมอเฟอร์นันเดซตรวจเธอและลูกแล้ว เขาประหลาดใจที่หัวใจของลูกเต้นแรงมาก ทั้งที่มณีต้องผ่านอะไรมามากมาย

ลูกสาวของผมเป็นนักสู้ เหมือนแม่ของแกเลย ผมยังไม่รู้เพศหรอก แต่ลึกๆ ในใจผมรู้สึกว่าต้องเป็นลูก...