Read with BonusRead with Bonus

บทร้อยสามสิบสี่

"โซอี้" ฉันอ้าปากค้างอย่างไม่อยากเชื่อ ดวงตาเบิกกว้างมองคนที่อยู่ตรงหน้า

"ตัวเป็นๆ นี่แหละ" เธอตอบพร้อมรอยยิ้มเยาะบนใบหน้า

"เกิดอะไรขึ้น? เธอมาที่นี่ทำไม?" ฉันถามด้วยน้ำเสียงที่หวังว่าจะซ่อนความตื่นตระหนกที่รู้สึกอยู่ข้างในได้

"โธ่ มานิ เธอต้องถามฉันจริงๆ เหรอ เธอนี่มันไม่รู้เรื่องรู้ราวจริงๆ สินะ" ...