Read with BonusRead with Bonus

บทร้อยยี่สิบเจ็ด

ฉันได้ยินเสียงประตูเปิดแต่ไม่ได้ใส่ใจจะดูว่าเป็นใคร จนกระทั่งกลิ่นโคโลญจน์ที่คุ้นเคยโชยมาแตะจมูก

ฉันรีบลุกพรวดขึ้นจากเตียง และเขาก็ยืนอยู่ตรงนั้น ข้างประตู ดวงตาหรี่ลง ดวงตาของนักล่าคู่นั้นจับจ้อง มองมาที่ฉัน

ฉันลุกจากเตียง เดินเข้าไปหาเขา สายตาวิงวอนขอให้เขาเชื่อใจฉัน น้ำตาไหลพรากออกมาอย่างควบคุมไม...