บทที่ 9
ใช่เลย เทอร์รี่ประสานนิ้วมือเป็นทรงแหลมวางบนโต๊ะ คุณก็รู้ว่ามีโอกาสสูงที่เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเหลวไหลนะ แม็ค
มีเรื่องมากมายวนเวียนอยู่ในหัวฉัน ฉันไม่ชอบเครก เคนเนดี้ ไม่เคยชอบเลย เขามีกฎเกณฑ์ส่วนตัวของเขาเองในเรื่องจรรยาบรรณข้างถนน ฉันถูกเตือนตั้งแต่ช่วงแรกๆ ที่เป็นตำรวจให้อยู่ห่างๆ เขาไว้ นั่นมันก่อนที่เขาจะทำให้ชีวิตฉันกลายเป็นฝันร้ายทุกครั้งที่เขาอยู่ใกล้
เขาไม่ยอมรับคำปฏิเสธ ไม่ ฉันไม่ไปเดทกับเขา ไม่ ฉันไม่ยอมให้เขาลวนลาม และไม่ ฉันไม่มีวันนอนกับเขา ฉันบอกเขาไปว่าฉันปฏิเสธที่จะเดทกับตำรวจที่ทำงานด้วยกัน และโดยเฉพาะอย่างยิ่งตำรวจที่แต่งงานแล้วอย่างเคนเนดี้ ไม่ก็คือไม่! พอสุดท้ายฉันขู่ว่าจะไปฟ้องหัวหน้า เขาก็เลยถอย แล้วก็เอาแต่จ้องหน้าหาเรื่องฉันทุกครั้งที่มีโอกาส ฉันก็ได้แต่กลอกตามองบนใส่ ฉันได้ยินข่าวลือจากตำรวจคนอื่นว่าเคนเนดี้ทำตัวหมิ่นเหม่ต่อกฎหมายมากกว่าพวกเราคนอื่นๆ หรือไม่ก็เหยียบเส้นแบ่งอยู่บ่อยๆ ข่าวลือส่วนใหญ่เกี่ยวกับเรื่องที่เขาใช้ความรุนแรงเกินกว่าเหตุตอนจับกุม ฉันไม่เข้าไปยุ่งเรื่องซุบซิบพวกนั้นและอยู่ห่างจากเคนเนดี้
ทุกเรื่องราวมันมีสองด้านเสมอ และฉันมักจะเข้าข้างพี่น้องในเครื่องแบบด้วยกัน เว้นแต่จะมีใครพิสูจน์ให้เห็นว่าฉันไม่ควรทำ ถึงแม้ฉันจะไม่ชอบเคนเนดี้ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันเชื่อเทอร์รี่ แต่มันก็ทำให้ฉันฉุกคิด
"ว่ามาให้หมดเลย" น้ำเสียงฉันห้วนเพราะยังโมโหอยู่
เทอร์รี่ยิ้มนิดๆ แต่รอยยิ้มก็จางหายไปเมื่อฉันจ้องตาแข็งเหมือนอยากจะบีบคอเขา
"ดิ๊กสันบอกว่าเขาอยากถอนตัวและเลิกเดินยาให้อลอนโซ่แล้ว อลอนโซ่บอกดิ๊กสันว่าทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะตอนนี้อลอนโซ่ไม่ใช่หัวหน้าใหญ่อีกต่อไปแล้ว แต่เป็นเคนเนดี้ต่างหาก" สายตาของเทอร์รี่จับจ้องอยู่ที่ตาฉันขณะที่เขาพูดต่อ "ดิ๊กสันออกมาจากบ้านอลอนโซ่โดยปฏิเสธที่จะเอายาไปด้วย สองชั่วโมงต่อมา ดิ๊กสันก็โดนจับพร้อมยาไอซ์ในกระเป๋า เขาบอกว่าเสพไปเมื่อสองสามวันก่อนแต่ไม่มียาเหลือแล้ว และเคนเนดี้เป็นคนยัดยาไอซ์ให้เขา" เทอร์รี่เลื่อนรูปดิ๊กสันกลับมาทางฉัน "เด็กคนนี้ตัวเล็ก ผอมเกร็ง แล้วก็ขี้กลัว เขาบอกว่าไม่ได้ขัดขืนเลยแม้แต่น้อย บอกว่ากำลังเดินกลับบ้านจากอพาร์ตเมนต์แฟนสาว แล้วเคนเนดี้ก็ขับรถมาจอดเทียบ เคนเนดี้เตะโคมไฟโซลาร์เซลล์ข้างนอกล้มไปสองสามอัน ซ้อมเขาซะน่วม แล้วก็จับดิ๊กสันในข้อหาทำให้เสียทรัพย์ ขัดขืนการจับกุม และมียาเสพติด"
ฉันจ้องรูปดิ๊กสันขณะที่เทอร์รี่พูดต่อ "ผมยังไม่ได้พูดเรื่องนี้เพราะรู้ว่าคุณเลือดสีน้ำเงินเข้มข้น แต่ก็มีข่าวลือเกี่ยวกับเคนเนดี้มาหลายปีแล้ว เขามีคนหนุนหลังด้วย คนใหญ่คนโตเลยล่ะ" เทอร์รี่ยกมือขึ้น หันฝ่ามือมาทางฉันเมื่อฉันพยายามจะขัดจังหวะ "คุณไม่จำเป็นต้องชอบ ไม่ต้องเห็นด้วย หรือทำคดีนี้ให้ผมก็ได้ ผมอยากให้คุณทำคดีนี้เพราะคุณเคยเป็นตำรวจที่ซื่อสัตย์ และถ้ามีเรื่องไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้นจริง คุณจะไม่ปกปิดมัน"
เขาพูดถูก ฉันไม่ทำแน่ แต่เรื่องราวทั้งหมดนี้มันฟังดูไม่สมเหตุสมผลเลย "ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพ่อของดิ๊กสันจะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้ ถ้าเป็นคดีฆาตกรรม ฉันก็พอเข้าใจได้ แต่นี่เป็นแค่คดีความผิดฐานยาเสพติดร้ายแรงที่โทษน่าจะลดลงได้ แถมยังมีทางเลือกให้เข้าศาลยาเสพติดอีก ถ้าเคนเนดี้ไม่ได้รับบาดเจ็บจากการขัดขืนของดิ๊กสัน ข้อหาขัดขืนการจับกุมนั่นก็จะต่อรองยอมความกันได้เหมือนกัน"
เทอร์รี่หักข้อนิ้วดังกร๊อบ "คุณพูดถูก เขาไม่ได้ออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด ผมช่วยออกในส่วนของคุณด้วย ผมรู้ว่าคุณไม่อยากเชื่อเรื่องนี้ แต่ผมมีลูกความอยู่คนสองคนที่บริสุทธิ์จริงๆ เคนเนดี้จับพวกเขาเข้าคุกด้วยเหตุผลส่วนตัวที่ไม่เกี่ยวกับกฎหมายเลย เขาเป็นคนโกหก และโกหกเก่งฉกาจซะด้วย ผมอยากจะเล่นงานเขามานานแล้ว และถ้าคุณรับงานนี้ โดยที่ผมเป็นคนออกเงินให้ ผมก็หวังว่าคุณจะลดราคาให้ผมหน่อยนะ"
คำพูดนั้นทำให้ฉันยิ้มมุมปาก "ฝันไปเถอะ ไม่ลดให้แกแม้แต่แดงเดียวในชีวิตเฮงซวยกระจอกๆ ของแกหรอก" เทอร์รี่รู้ดีว่าไม่มีทางที่ฉันจะลดค่าจ้างให้เขาสักสลึง ฉันตัดสินใจแกล้งแหย่ไอ้ตัวแสบนี่อีกหน่อย "เท่าที่ได้ยินมา เผลอๆ แกอาจจะถังแตกในไม่ช้านี้ก็ได้ ดังนั้นคดีนี้อาจจะเป็นคดีที่สั้นที่สุดของฉันเลยก็ได้นะ"
หน้าของเทอร์รี่เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำน่าดูชม "ให้ตายสิ เบรนด้า ยัยนั่นน่าจะหุบปากซะบ้าง"
ฉันยิ้ม
เทอร์รี่ขยับตัวลุกจากเก้าอี้เล็กน้อยแล้วโน้มตัวมาทางฉัน "จำคำพูดฉันไว้เลยนะ อีกไม่นานชีล่าจะเป็นภรรยาของฉัน แล้วอาการงี่เง่าของหล่อนก็จะกลายเป็นอดีตไป"
เขาเอาจริงแฮะ ชีล่าต้องเป็นผู้หญิงคนที่เขา...เอ่อ...ทิ้งไปแน่ๆ ฉันรู้สึกพะอืดพะอมแค่คิดว่าใครจะแต่งงานกับเทอร์รี่ อี๋ ฮันนีมูน... อี๋สองเท่าเลย
ในช่วงสามสิบนาทีต่อมา เทอร์รี่ก็สาธยายทุกอย่างที่เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับเคนเนดี้ แล้วก็บอกว่าอยากให้ฉันทำอะไร ไม่ต้องทำอะไรโจ่งแจ้ง แค่ลองหยั่งเชิงพรรคพวกของฉันแล้วก็คอยฟังข่าวตามท้องถนน เทอร์รี่รู้ว่าฉันหาข้อมูลวงในเก่ง แต่เขาไม่รู้ว่าใครให้ข้อมูลฉันมา และจะไม่มีวันรู้ด้วย
ฉันออกจากออฟฟิศของเทอร์รี่พร้อมเช็คในมือ มันจะครอบคลุมค่าจ้างสัปดาห์แรกสำหรับคดีใหม่นี้ ฉันไปถึงช้ากว่าเวลานัดกับเพนนีที่สตาร์บัคส์ห้านาที เธอนั่งอยู่มุมในสุดแล้วก็โบกมือเมื่อเห็นฉัน ฉันสั่งแฟรปปูชิโน ซึ่งปกติแล้วเกินงบประมาณอันน้อยนิดของฉัน ฉันยอมจ่ายเพราะเช็คในกระเป๋าสตางค์ แล้วก็ถ้าไม่ได้กาแฟ ฉันอาจจะพุ่งไปบาร์ที่ใกล้ที่สุดแล้วดื่มเหล้าหนักๆ จนกว่าจะมีใครจับฉันยัดใส่แท็กซี่ เรื่องเทอร์รี่กับเรื่องยุ่งๆ ของเคนเนดี้มันกวนใจฉันจริงๆ
เพนนียืนขึ้นเมื่อฉันเดินเข้าไปหา เหมือนเคย เธอหอมแก้มฉันและทำให้มันดูเป็นธรรมชาติ ส่วนฉัน ไม่รู้จะทำตัวยังไงเลยทุกครั้งที่เธอทำแบบนี้
"เธอเหมือนสวรรค์ส่งมาโปรดเลย ที่รัก แฮร์รี่ร้องไห้ทั้งคืนเลย ฉันต้องให้ยาแก้ปวดกับเหล้าเขาเพื่อให้เขาสงบลง เขากลัวเกินกว่าจะไปหาหมอ แล้วก็กังวลว่าพวกอันธพาลที่ทำร้ายเขาจะมาที่บ้านแล้วเจอตัวเขา พอฤทธิ์ยากับเหล้าออกฤทธิ์ ฉันก็บอกเขาว่าจะไปและจะเอาส่วนแบ่งที่ฉันควรได้สำหรับแปดปีแห่งนรกที่เขาลากฉันให้ต้องเจอ ตอนนั้นเขาก็เมาไม่ค่อยรู้เรื่องแล้วล่ะ แต่เขาก็พูดขึ้นมาระหว่างที่พล่ามจาบจ้วงว่าเธอเป็นยัยตัวร้าย แล้วเขาจะมาเล่นงานเราทั้งคู่"
โชคดีที่เรื่องนี้ทำให้คดีใหม่ของฉันจางหายไปจากหัว "แล้วทำไมเธอถึงอยู่กับเขาทั้งคืนล่ะ น่าจะปล่อยให้เขาทรมานไปซะ"
รอยยิ้มของเพนนีกว้างขึ้นอีก "เธอพูดถูก แต่ไม่รู้ทำไม การได้เห็นนิ้วหักๆ ทั้งห้านิ้วของเขาทำให้ฉันรู้สึกใจกว้างขึ้นมา ฉันจับเขายัดใส่รถเมื่อเช้านี้แล้วก็เอาไปทิ้งไว้ที่โรงพยาบาล ถ้าหลังจากนี้เขาอยากคุยกับฉัน ก็ให้ไปคุยผ่านทนายของฉันแล้วกัน"
เพนนีต่างจากฉัน ถ้าเป็นฉันคงเตะแฮร์รี่แล้วกระทืบซ้ำตอนเขาล้มไปแล้ว "แล้วเขาบอกอะไรเธอบ้างเกี่ยวกับ เอ่อ อุบัติเหตุของเขาน่ะ"
"ระหว่างที่ร้องไห้ฟูมฟาย เขาบอกว่าโดนปล้นในโรงรถใต้ดินหลังจากเธอถ่ายรูปไปแล้ว เขาร้องโวยวายว่าเธอไม่ทำอะไรเลยเพื่อหยุดการทำร้าย"
"แล้วเขาได้อธิบายเรื่องผู้หญิงขายบริการที่เกาะแกะไอ้หนูเขาอยู่ไหม"
เธอเสยผมบลอนด์ที่จัดทรงไว้อย่างดีไปไว้ด้านหลังไหล่ เพนนีสวยและแต่งตัวเนี้ยบเสมอ เธอเป็นภรรยาประดับบารมี และฉันก็ไม่ได้ตัดสินอะไร ถึงแม้เธอจะแต่งงานเพราะเงิน ก็ไม่มีใครควรต้องมาทนอยู่กับแฮร์รี่ แดนดริดจ์ถึงแปดปีหรอก
"เขาบอกฉันว่าเขาตัดสินใจผิดพลาดไปชั่วขณะ แน่นอนล่ะ เขาเอาแต่สะอึกสะอื้นฟูมฟายจนฉันฟังที่เขาพูดส่วนใหญ่ไม่ค่อยรู้เรื่อง" เธอเหลือบตามองบน
ฉันยื่นทัมบ์ไดรฟ์ให้ "ดูแลตัวเองดีๆ นะ" ฉันบอกเธอ เธอยื่นเช็คค่าจ้างให้ฉัน ฉันรับมาโดยไม่มองจำนวนเงิน "ฉันหวังว่าเธอจะเจอคนที่ดูแลเธออย่างที่เธอสมควรได้รับนะ"
"โอ ที่รัก ฉันไม่คิดจะมีผู้ชายในชีวิตไปอีกนานเลยล่ะ เงินของแฮร์รี่จะทำให้ฉันอยู่สบายไปได้อีกหลายปี ฉันอยากมีบ้านริมทะเลที่ไหนสักแห่ง แล้วก็ไปให้พ้นจากอากาศร้อนระอุนี่"
"เอาเลย" ฉันพูดขณะที่เราทั้งคู่ลุกขึ้นยืน หลังจากการหอมแก้มอีกครั้ง ฉันก็เดินกลับไปที่แซลลี่ ฉันสตาร์ทรถเปิดแอร์ให้ลมเป่า มันเยี่ยมมากที่ได้มีแอร์เย็นๆ จริงๆ เสียที แต่ฉันไม่คิดจะขอบคุณมูนสำหรับความหรูหรานี้หรอก ฉันเหลือบมองเช็คของเพนนีก่อนจะเก็บมันใส่กระเป๋าสตางค์ เธอให้ทิปเพิ่มมาตั้ง 1,000 ดอลลาร์ ฉันไม่เคยมีเงินสะพัดขนาดนี้... ไม่เคยเลยจริงๆ งานส่วนใหญ่ของฉันมาจากการแนะนำ และฉันรู้สึกว่าเพนนีคงไม่ว่าอะไรที่จะบอกชื่อฉันให้คนอื่นรู้
ฉันมุ่งหน้าไปธนาคารและเอาเช็คทั้งสองใบเข้าบัญชีโดยใช้ช่องไดรฟ์ทรู เป็นวันที่ได้กำไรดีและมีเรื่องราวเยอะจริงๆ ฉันจะไปออกกำลังกายก่อนออกไปข้างนอกตอนเย็น
ฉันไม่คิดจะอยู่บ้านรอมูนมารับตอนทุ่มนึงหรอก เขาเป็นเขตหวงห้ามสำหรับฉัน และถึงแม้ฉันจะรู้สึกถึงแรงดึงดูดแบบแบดบอยนั่น มันก็ไม่มากพอที่จะเปลี่ยนใจฉันได้