บทที่ 7
ไม่สำคัญหรอกว่ามูนจะปลุกฉันทุกชั่วโมง เช้ามาฉันก็กลายเป็นคนใหม่แล้ว ข้อความทั้งหมดของเขายกเว้นอันสุดท้ายก็ตรงประเด็น ถามแค่ว่าฉันโอเคไหม แต่อันสุดท้ายนี่ทำเอาฉันต้องขบกราม และคราวนี้มันไม่เจ็บ
อาชญากร
คืนนี้ ดินเนอร์
ฉันตอบกลับสั้นๆ ตรงประเด็นเหมือนเดิม
ไม่
อาชญากร
จะไปรับทุ่มตรง
ฉันคำรามดังกว่าเสียงที่โกเมซส่งให้ฉันเสียอีก ถ้ามูนคิดว่าฉันจะอยู่ที่นี่ตอนทุ่มตรงล่ะก็ เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ฉันกำลังหนีอยู่หรือเปล่า? ใช่เลย และนั่นยิ่งทำให้ฉันโมโหมากขึ้นไปอีก ฉันไม่เคยหนีปัญหา ฉันวิ่งเข้าหามันต่างหาก แต่ปัญหานี้มันคนละเรื่องเลย มันเป็นปัญหาใหญ่ยักษ์ระดับชาติ
ฉันกลับไปอาบน้ำอีกรอบ นี่คือสิ่งที่เราทำกันในหุบเขาพระอาทิตย์ เราอาบน้ำดับร้อนอย่างน้อยวันละสองครั้ง บางทีก็มากกว่านั้น การลงสระว่ายน้ำก็นับด้วยเหมือนกัน แทบทุกคนมีสระว่ายน้ำส่วนตัวหรือไม่ก็มีช่องทางไปใช้สระได้ ฉันวางแผนจะไปออกกำลังกายบ่ายนี้หลังจากเสร็จธุระกับเพนนี แดนดริดจ์ และฉันจะอาบน้ำอีกครั้งก่อนเข้านอน ฉันยังมีโทรศัพท์ต้องโทรอีกสองสามสายเกี่ยวกับอีกคดีหนึ่ง คดีนี้เป็นการยักยอกทรัพย์ และไม่ว่าฉันจะเกลียดคณิตศาสตร์แค่ไหน ฉันก็จะรับทำทุกอย่างและสนุกกับมันมากกว่าการไปสืบว่าใครกำลังนอนกับใคร ระยะหลังมานี้ฉันไม่ได้รับแม้แต่คดีชู้สาวดีๆ สักคดี มีแต่ผู้ชายที่นอกใจเมียทั้งนั้น ฉันกลายเป็นคนเอือมระอาไปหมดแล้ว และฉันมั่นใจว่าผู้ชายที่แต่งงานแล้วทั้งโลกกำลังมีเซ็กซ์นอกคำสาบานในวันแต่งงาน
ตอนนี้ฉันมีคดีอยู่ในมือแค่สองคดี หลังจากส่งรูปให้เพนนี ฉันก็จะเหลือแค่คดีเดียว ฉันกลัวสิ่งที่ต้องทำต่อไป แต่ฉันมีทางเลือกน้อยเต็มที ฉันจะแวะไปที่สำนักงานของเทอร์รี่ ลูอิส เพื่อดูว่าเขามีงานอะไรให้ฉันบ้าง แค่คิดถึงเรื่องนี้ก็ทำให้ท้องไส้ที่ว่างเปล่าของฉันปั่นป่วนไปหมด เทอร์รี่ ลูอิส คือตัวอย่างชัดเจนของทนายฝ่ายจำเลยชั้นเลว และการไปที่สำนักงานของเขา ที่ซึ่งเขานั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานใหญ่ยักษ์ในชุดสูทดูน่าขยะแขยง ผมมันเยิ้ม และนิ้วเรียวแหลมของเขา มันทำให้ฉันคลื่นไส้
แม้จะมีความคิดเรื่องเทอร์รี่สดๆ ร้อนๆ อยู่ในหัว ฉันก็กินซีเรียลไปหนึ่งชามและดื่มน้ำสองแก้วก่อนจะอีเมลหาเพนนี ฉันแนบรูปที่ดีที่สุดของแฮร์รี่ตอนที่ไอ้นั่นของเขาถูกอมเข้าไปจนมิด และแจ้งเธอว่าฉันมีรูปอื่นๆ อยู่ในแฟลชไดรฟ์ ฉันยังบอกด้วยว่าแฮร์รี่ถูกพวกนักเลงจับตัวไปเพราะไปทำร้ายโสเภณีคนหนึ่ง ฉันไม่ได้เอ่ยชื่อพวกนักเลงหรือชื่อมูน เพนนีตอบกลับมาทันที เธอกำลังเก็บข้าวของขณะที่แฮร์รี่อยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจนิ้วที่หัก ดูเหมือนว่าเธอจะทิ้งเขาไว้ที่ศูนย์การแพทย์ท้องถิ่นเมื่อเช้านี้แล้วรีบเผ่นกลับบ้าน เดี๋ยวฉันคงได้รู้เองว่าทำไมเขาถึงไม่ไปโรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อคืนตอนเจอเธอ
ฉันเดาว่าถ้าคุณไปทำร้ายโสเภณีคนหนึ่งของมูน นิ้วของคุณก็จะหักอย่างลึกลับ ฉันยังคิดด้วยว่านั่นก็ดีกว่าตาย ฉันไม่สงสารแดนดริดจ์เลยแม้แต่น้อย บางทีเขาอาจจะหมดความอยากที่จะไปทำร้ายใครอีก
เพนนีกำลังจะมาเจอฉันที่สตาร์บัคส์ในอีกหนึ่งชั่วโมง ฉันมีเวลาพอดีที่จะแวะไปที่สำนักงานของเทอร์รี่ หรือ เทอร์รี่ เดอะ แฟรี่ อย่างที่ฉันเรียกเขา จากสายตาที่เทอร์รี่จ้องมองหน้าอกฉันและข่าวลือเรื่องผู้หญิงทุกคนที่เขาถูกจับได้ว่ามีเซ็กซ์ด้วย ฉันสงสัยว่าเขาจะเป็นเกย์จริงหรือเปล่า มันเป็นสีของชุดสูทโพลีเอสเตอร์และท่าทางตุ้งติ้งของเขาต่างหากที่ทำให้เขาได้ฉายานี้ อันที่จริง เทอร์รี่ทำให้พวกเกย์เสียชื่อ และพวกเขาก็ไม่อยากจะยอมรับว่าเขาเป็นพวกเดียวกันด้วย ครั้งสุดท้ายที่ฉันเจอเทอร์รี่ เขาใส่ชุดสีเขียวมะนาว คุณไปหาสูทสีเขียวมะนาวแบบนั้นมาจากไหนกัน?
ฉันมุ่งหน้าออกไปหาแซลลี่โดยไม่มีโทรศัพท์มือถือเครื่องนั้น ฉันไม่มีวันพกโทรศัพท์ของมูนไปไหนมาไหนแน่ ฉันไม่รู้ว่าอะไรดลใจไม่ให้ฉันโยนมันทิ้งลงถังขยะข้างนอกไป
ฉันแต่งตัวด้วยกางเกงบีดียูสีเบจ เสื้อยืดสีฟ้าอ่อน และรองเท้าบู๊ตตำรวจเก่าๆ ของฉัน ปืนเหน็บอยู่ที่เข็มขัด ส่วนมือถือ กระเป๋าเงิน และแฟลชไดรฟ์สำหรับเพนนีอยู่ในกระเป๋าตรงกลางต้นขา กางเกงบีดียูเป็นกางเกงที่ใส่ของได้เยอะที่สุดเท่าที่เคยมีการออกแบบมา ฉันมีอยู่เจ็ดตัวคละสีกันไป
นี่เพิ่งจะเก้าโมงเช้าแต่อากาศก็ร้อนเหมือนนรกแล้ว ข้อดีอย่างเดียวคือในช่วงเช้า แซลลี่จอดอยู่ในที่ร่ม ข้างในรถยังคงอุ่นๆ แต่ก็ไม่ถึงกับร้อนจนลวกเหมือนที่ฉันจะต้องเจอหลังจากไปที่สำนักงานของเทอร์รี่ ฉันรู้สึกขอบคุณที่สามารถคาดเข็มขัดนิรภัยได้โดยไม่ต้องบิดตัวหลบโลหะร้อนๆ ของมัน
เครื่องยนต์ของแซลลี่สตาร์ทติดโดยไม่มีเสียงครืดคราดหรือสำลัก อันที่จริงมันครางเสียงเบาๆ ด้วยซ้ำ แซลลี่ไม่เคยครางเสียงเบาๆ ไม่เคยเลย แล้วทำไม ณ วินาทีนี้ เครื่องยนต์ของมันถึงได้ฟังดูเหมือนรถคันอื่น? ฉันเปิดเครื่องปรับอากาศแล้วลมเย็นก็กรองผ่านช่องแอร์ออกมา ไม่ใช่แค่พัดลมส่ายๆ ที่ให้ลมเย็นแค่นิดหน่อย ไม่เลย นี่มันเย็นเจี๊ยบเลยต่างหาก เรื่องนี้เกิดขึ้นภายในหกสิบวินาที
ฉันดับเครื่องยนต์ เดินกลับเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของฉัน และตรงไปที่โทรศัพท์ของมูน ฉันกดเบอร์เดียวที่มีอยู่ในรายชื่อผู้ติดต่อของโทรศัพท์บ้าๆ นี่อย่างฉุนเฉียว
สิ่งที่ฉันได้รับตอบแทนคือเสียงบี๊บสามครั้ง ไม่มีคนรับสาย ไม่มีข้อความตอบรับอัตโนมัติบอกให้ฝากชื่อและเบอร์โทรศัพท์ มีแค่เสียงบี๊บโง่ๆ สามครั้ง "ฉันไม่รู้ว่าแกจะได้ยินข้อความของฉันหรือเปล่านะ ไม่ว่ายังไงก็ตาม ฉันไม่ชอบใจเลย ไม่ว่าแกจะไปทำอะไรกับรถของฉัน ฉันไม่ได้ติดหนี้อะไรแก ฉันจะไม่มีวันเป็นหนี้บุญคุณพวกอาชญากรค้ายาค้าอาวุธชั้นเลว เข้าใจไหม?"
ฉันกดปุ่มวางสายแล้วหมุนตัวบนส้นรองเท้าบู๊ตตำรวจสุดเฟี้ยวของฉันก่อนจะมุ่งหน้าออกไปข้างนอก ถ้าข้อความนั่นยังไม่ทำให้มูนพอจะเดาได้ว่าฉันจะไม่ร่วมเล่นเกมบ้าๆ อะไรก็ตามที่เขากำลังเล่นอยู่ล่ะก็ เขาก็คงสติแตกไปแล้วล่ะ ฉันจะไม่คิดถึงความเป็นไปได้ที่ปากกับอารมณ์ร้อนของฉันอาจจะส่งฉันลงหลุมลึกหกฟุตได้ ฉันเลิกคิดเรื่องไอเดียเกี่ยวกับซีเมนต์ไปแล้ว หลุมศพใต้ผืนน้ำลึกน่าจะเป็นสไตล์ของมูนมากกว่า หรือไม่แน่ว่าเขาอาจจะสั่งจับฉันไปแยกร่างเสียบประจานโทษฐานที่พูดกับเขาแบบนั้น ฉันมีปืนและดูแลตัวเองได้ เขาต้องถอยไปและเลิกยุ่งกับฉันซะที ให้ตายสิ
ฉันสตาร์ทแซลลี่อีกครั้ง เปิดแอร์ แล้วขับออกสู่ถนนแคคตัสมุ่งหน้าไปทางตะวันออกสู่ทางหลวง ไอ-17 ใต้ จากนั้นฉันก็เข้าถนนดันแลปไปทางตะวันออกถึงถนนสายที่ 7 เลี้ยวซ้ายแล้วย้อนกลับขึ้นเหนือไปทางแฮทเชอร์ มันเป็นเส้นทางที่เร็วที่สุด ออฟฟิศของเทอร์รี่ เดอะ แฟรี่ อยู่ถัดจากถนนแฮทเชอร์ ตรงข้างๆ สตริปมอลล์แห่งหนึ่งในเขตตำรวจเวนเดลล์ของย่านซันนี่สโลป ฉันรู้จักเทอร์รี่ก็จากที่นี่แหละ นี่คือเขตที่ฉันเคยทำงาน มีบางพื้นที่ที่ดีๆ อยู่บ้างในซันนี่สโลป แต่ส่วนใหญ่มันเป็นที่รู้จักจากพวกคนเพี้ยนสารพัดแบบมากกว่า ฉันพูดว่าสารพัดแบบก็เพราะจะมีที่ไหนอีกที่คุณจะเจอกลุ่มคนไร้บ้านจำนวนมากที่มีเพื่อนซี้เป็นสัตว์เลี้ยง ไม่ใช่แค่หมาด้วยนะ มาม่าเคนมีแพะอยู่ตัวหนึ่ง ส่วนคิวคัมเบอร์บิลล์ก็มีเต่าทะเลทรายที่ชอบกินบิ๊กแม็ค เจ้าบิ๊ก เต่าทะเลทรายตัวนั้น หนักประมาณยี่สิบห้าปอนด์และควรจะเป็นสัตว์กินพืช แต่ไม่ใช่กับเจ้าบิ๊ก ถึงแม้ว่ามันจะกินผักบ้างก็เถอะ ต้องเป็นบิ๊กแม็คของแมคโดนัลด์ต่างหากที่ทำให้จะงอยปาก หรืออะไรก็ตามที่คุณเรียกไอ้กรามยักษ์ของมันน่ะ ขยับเคี้ยวได้
หลังจากฉันจบจากโรงเรียนตำรวจ ฉันตื่นเต้นมากที่ถูกส่งมาฝึกภาคสนามในย่านซันนี่สโลป ซันนี่สโลปมีเรื่องให้บู๊เยอะ และตำรวจใหม่ทุกคนก็อยากได้ความตื่นเต้นเร้าใจที่มาพร้อมกับกะที่งานยุ่งๆ ทั้งนั้น หลังจากฉันผ่านเกณฑ์การฝึกภาคสนามแล้ว ฉันก็ไม่เคยย้ายไปไหนเลย อย่างน้อยก็จนกระทั่งถูกบีบให้เกษียณนั่นแหละ
ปกติเวลาฉันมาทางนี้ ฉันจะเอาขนมเล็กๆ น้อยๆ มาฝากเพื่อนสัตว์ของฉันด้วย แต่วันนี้ฉันไม่มีเวลา ฉันจะหาเวลามาในอีกสองสามวันข้างหน้าแล้วแวะไปตามที่เก่าๆ ที่เคยไปให้ทั่ว สิ่งที่ฉันจะไม่ทำเด็ดขาดคือการแวะไปที่สถานีตำรวจ ฉันไม่เป็นที่ต้องการที่นั่นอีกต่อไปแล้ว ซึ่งมันเจ็บปวด
ฉันเลี้ยวรถเข้าลานจอดรถของตึกเทอร์รี่แล้วขับอ้อมไปด้านข้าง สมัยเป็นตำรวจ ฉันเกลียดเทอร์รี่ เขาคือทนายเฮงซวยที่เล่นงานฉันซะยับในคดีเมาแล้วขับคดีแรกของฉัน ฉันแพ้คดี ใช่ มันเป็นความผิดของฉันเอง เพราะฉันไม่ได้จับตาดูคนเมาของฉันตลอดเวลาร้อยเปอร์เซ็นต์ระหว่างช่วงสังเกตอาการสิบห้านาทีสองครั้ง หลังจากฉันสาบานตนต่อหน้าผู้พิพากษา เทอร์รี่ก็ถามว่าฉันอาจจะพลาดตอนที่ลูกความของเขาอาเจียนในปากตัวเองหรือเปล่า เขาถามแบบนี้เพราะการอาเจียนในปากสามารถทำให้เครื่องวัดแอลกอฮอล์ในลมหายใจแสดงค่าที่สูงขึ้นได้ ไม่ ฉันไม่สามารถยืนยันได้อย่างหนักแน่นว่าฉันเฝ้าดูเขาจากระยะไม่กี่นิ้วตลอดเวลา ฉันพูดความจริงและฉันก็แพ้คดี ฉันได้รับความนับถือจากเทอร์รี่นิดหน่อยตอนที่ฉันตอบตามความจริง แต่ฉันไม่สนใจเลยสักนิด มันเป็นข้อต่อสู้ที่โคตรไร้สาระสิ้นดีซึ่งใช้ได้ผลกับตำรวจมือใหม่ จากจุดนั้นเป็นต้นมา ฉันยอมเสียเวลาเพิ่มโทรหาผู้พิพากษาเวรกลางคืนเพื่อขอหมายเจาะเลือดทางโทรศัพท์ นี่หมายความว่าฉันต้องนำส่งผลการปฏิบัติตามหมายกลับไปที่ศาลเป็นอย่างแรกในเช้าวันรุ่งขึ้นด้วย มันห่วยแตกมากหลังจากการเข้ากะข้ามคืนอันยาวนาน แต่มันก็ดีกว่าการปล่อยให้คนเมาแล้วขับลอยนวลไปได้
รถคอร์เวทท์แอลทีหนึ่ง ปี ๑๙๗๐ ของเทอร์รี่จอดอยู่ใต้ผ้าคลุมสั่งทำพิเศษเพื่อไม่ให้โดนแดดทำลาย รถเวทท์คันนั้นสีแดงเชอร์รี่และสวยเลิศ ถ้าเทอร์รี่ไม่ใช่คนทุเรศขนาดนี้ ฉันคงรับข้อเสนอของเขาที่จะให้ลองขับเจ้าเวทท์ไปรอบๆ ช่วงตึกเพื่อดูว่ามันขับขี่เป็นยังไงแล้ว ฉันยังค้นพบด้วยว่าข้อเสนอของเทอร์รี่เป็นชื่อแฝงของการหาเศษหาเลยแบบด่วนๆ ข้างๆ พื้นที่ในร่มกึ่งส่วนตัวตรงไหนก็ตามที่เขาหาเจอ สาบานเลยว่าฉันไม่ได้แต่งเรื่องบ้าๆ นี่ขึ้นมาเองนะ ฉันมั่นใจด้วยซ้ำว่าเทอร์รี่ต้องมีแผนที่ปักหมุดสถานที่สำหรับบทบาทนักรักของเขาไว้แล้วแน่ๆ พอคิดเรื่องพวกนี้ ความรู้สึกหยึยๆ เหมือนมีตัวอะไรไต่ก็แล่นไปทั่วผิวหนังฉัน ทำไมชีวิตฉันมันต้องห่วยแตกขนาดนี้จนต้องมาที่นี่เพื่อหวังจะได้คดีใหม่ด้วยวะเนี่ย
ฉันเดินเข้าออฟฟิศไปแล้วยิ้มให้เบรนด้า เธอเป็นทั้งเลขานุการฝ่ายกฎหมาย ผู้จัดการสำนักงาน และคนแก้ปัญหาสารพัดของเทอร์รี่รวมอยู่ในคนเดียว เธออายุเกินห้าสิบแล้ว ถึงแม้ฉันจะไม่เคยถามอายุจริงๆ ของเธอก็ตาม เธอยังอวบอั๋นน่ากอดในแบบคุณย่าใจดีที่ชอบกอดหลานๆ ด้วย เธอผมย้อมสีแดงสดและสวมเสื้อทรงสวมหลวมๆ ที่มีกระเป๋าสองใบด้านหน้า ฉันไม่รู้เลยว่าเธอไปซื้อของพวกนี้มาจากไหน และเท่าที่รู้ เผลอๆ เธออาจจะเย็บมันเองก็ได้ ให้ตายสิ เป็นไปได้มากที่สุดว่าเธอใส่เสื้อพวกนี้เพื่อกันเทอร์รี่ให้อยู่ห่างๆ แต่ผมของเธอนี่แหละที่เพิ่มประกายความเปรี้ยวให้กับการแต่งกายโดยรวมทั้งหมด วันนี้เสื้อทรงหลวมเป็นสีขาวปักลายสีเขียวที่กระเป๋าและมีลูกไม้ตรงคอเสื้อ ดวงตาสีเขียวของเธอก็มีประกายบางอย่างด้วย ฉันรู้ได้ทันทีว่าต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นแน่ๆ
"ไง เบรนด้า" ฉันพูดขณะเดินไปที่โต๊ะของเธอแล้วชะเง้อมองไปทางสุดโถงทางเดินยาวด้านหลังซึ่งเป็นที่ตั้งของออฟฟิศเทอร์รี่
"แม็ค เธอมาได้จังหวะพอดีเป๊ะเลย" เธอบอกอย่างเป็นความลับ